W 1984 roku, gdy ta książka - album znakomitego, w 2017 roku zmarłego rysownika satyrycznego - wyszła, był to jego największy wydany zbiór, a Renčín miał 43 lata. Już wtedy był autorem cieszącego się popularnością libretta do music-hallu "Nejkrásnější válka" (Najpiękniejsza wojna) wg "Lizystraty" Arystofanesa, autorem rysunków publikowanych w czasopismach (m.in. Dikobraz - czechosłowacki odpowiednik "Szpilek"), plakacistą i ilustratorem książek (w tym wielu naukowych i technicznych), popularnym nie tylko w Czechosłowacji, ale i w Niemczech. Narysował też 13-odcinkowy serial dla dzieci pt. Zvířátka pana Krbce (Zwierzęta pana Krbca), który wyświetlany był jako dobranocka i w 2010 doczekał się drugiej serii pt. Strašidla na Kulíkově (Strachy na zamku Kulikov). Jego późniejsza bibliografia pokazuje, że były to zaledwie początki...
W albumie motywem przewodnim jest pan, który - jak w początkach historii lotnictwa i swego rodzaju Ikar u początku XX w. - mimo nieprzerwanie złych doświadczeń wciąż na swych skrzydłach-samoróbkach próbuje oderwać się od ziemi. Oprócz tego częstym wątkiem w książce jest małżeństwo (inteligentna, pracowita kobieta i mąż-nierób - "dajcie mi pewny punkt podparcia we wszechświecie, a poruszę nawet mego męża"), relacje między rodzicami i dziećmi oraz morawskie tradycje winne (autor sympatyzuje z Morawianami, choć urodził się w środkowych Czechach i mieszkał całe życie w Hradcu Králove). Jego humor jest nienachalny i filozoficzny - intelektualny. Doceniono to w jego kraju wcześnie: już w 1996 czescy astronomowie, którzy odkryli nową planetoidę, nazwali ją nazwiskiem rysownika. Książkę kończy wywiad, w którym pytania zadaje Rudolf Křesťan - wybitny krytyk czeski i zarazem przyjaciel Renčína. Zaczynali razem: wydali swą wspólną, pierwszą książkę (Kos a kosinus) w 1965 roku, gdy obaj mieli po 20 lat.

Rysunek na okładce jest symptomatyczny, a próby nauczenia się latania (inspiracją było zdanie z wiersza Baudelaire'a: "w chodzeniu po ziemi przeszkadzały mu olbrzymie skrzydła") z góry skazane na porażkę. Latanie to zapewne analogia dla ludzkiego życia. Pan Dlabáček relacjonuje swoje wrażenia: "Lot przebiegał w dwóch fazach: w pierwszej, dość krótkiej, czułem się niczym orzeł, a w drugiej fazie jak kompletny debil."
Autor wypracował sobie oprócz postaci pracowitej, cichej ale swoje wiedzącej żony przynajmniej jeszcze 2 stałe postaci: inteligenta - nauczyciela lub inżyniera - Dlabáčka i abnegata Rambouska. Rysowanie nie było pierwszym konikiem Renčína: przede wszystkim czytał. I czasem chciał zawrzeć to, o czym przeczytał w rysunku. To lektury go zainspirowały do rysowania.

W 1984 roku, gdy ta książka - album znakomitego, w 2017 roku zmarłego rysownika satyrycznego - wyszła, był to jego największy wydany zbiór, a Renčín miał 43 lata. Już wtedy był autorem cieszącego się popularnością libretta do music-hallu "Nejkrásnější válka" (Najpiękniejsza wojna) wg "Lizystraty" Arystofanesa, autorem rysunków publikowanych w czasopismach (m.in. Dikobraz -...