Książka raczej jest trudno napisana i techniczny aspekt czytania nie należy do najmilszych. Wydaje się, że tłumacze nie wykonali korekty językowej i w efekcie tekst czyta się "kanciasto".
Same legendy niekiedy są bardzo króciutkie--obejmują jedno zdanie/2-3 linijki tekstu.
Jednak nie jest to beletrystyka. Pomijając zabawne legendy o Sianowie i Darżkowie (coś jak przygody barona Munchhausena) ta praca ma charakter bardziej naukowy i od pięknych pozorów istotniejsza jest zawartość, a ta jest bardzo bogata. Aż chciałoby się, żeby do tej pozycji sięgnął ktoś utalentowany pisarsko i napisał jakieś powieści osadzone w przytaczanych tutaj realiach. A ciekawych realiów jest wiele, niektóre wynotowałem:
- motyw trójnożnych zająców
- motyw lutrowania pieniędzy
- motyw plucia na ręce i upuszczania trzymanej w nich liny z ludźmi
- bardzo popularny motyw piania koguciego, który przerywa wszelkie zakusy diabła na ludzką duszę
- motyw piekielnego myśliwego
- motyw świętego dzwonu, niekiedy myślącego, nie dającego się przewieźć w nieczyste miejsce
- motyw konieczności zachowania ciszy przy odkopywaniu diabelskiego skarbu
- motyw zaklętej księżniczki przy której dla zdjęcia klątwy nie można się oglądać za siebie
- motyw zatykania obficie bijącego źródła czarnym zwierzęciem
- mnóstwo legend dotyczących pomorskich głazów narzutowych - w większość z nich zamieniły się różne przedmioty i ludzie, którzy o niewczasie wypowiedzieli życzenie "chciałbym aby to zamieniło się w kamień".
Z książki poznałem też "pomorskie" rozumienie określenia "w czepku urodzony" i nie jest ono bynajmniej korzystne...
Reasumując. Bardzo trudna książka do czytania, ale bogata w materiał poznawczy. Przeczytanie pomimo wysiłku i walki ze zniechęceniem daje satysfakcję. Jednak wciąż uważam, że najlepiej gdyby ktoś utalentowany spróbował (niektóre) z tych legend fabularyzować i stworzyć na ich kanwie coś większego niż tylko jednostronicowe opowiadanko. Albo chociaż żeby jakiś komiksowy rysownik wysyłał takie legendy do jakiejś gazety...

Książka raczej jest trudno napisana i techniczny aspekt czytania nie należy do najmilszych. Wydaje się, że tłumacze nie wykonali korekty językowej i w efekcie tekst czyta się "kanciasto".
Same legendy niekiedy są bardzo króciutkie--obejmują jedno zdanie/2-3 linijki tekstu.
Jednak nie jest to beletrystyka. Pomijając zabawne legendy o Sianowie i Darżkowie (coś jak przygody...