Pierwsze wydanie książki jest z 1893 r. Biorąc się za jej czytanie należy mieć to na uwadze. Trzeba również wiedzieć coś nie coś o autorze. Franciszek Mehring należał w swoich czasach do wyróżniających się piewców metodologii marksistowskiej. Koniec XIX wieku to okres, gdy metoda ta nie została jeszcze sprofanowana późniejszymi nadużyciami. Można powiedzieć, że duch epoki w której powstała przesiąka ją na wskroś. Można uznać, że jest to plusem jej czytania. Czytelnik ma okazję zapoznać się z konfliktami ideologicznymi czasów dawno minionych, a dla miłośnika historii historiografii jest to rzecz nie bez znaczenia. Jeśli chodzi o treść i język dzieła to nie są one zbyt ciężkostrawne. Wprawdzie autor nadużywa, co miejscami staje się dosyć irytujące, frazeologii odwołującej się do "walki klas", "świadomości klasowej" ,etc., oraz próbuje na siłę wytłumaczyć nimi zjawiska, które nie do końca da się przełożyć na marksistowską modłę, ale cóż, ówczesne dogmatyczne szkoły były przynajmniej wyraziste we własnym przekazie.
Książka została podzielona na dwie części. Z pierwszej czytelnik dowiaduje się wielu ciekawych szczegółów o państwie i osobie Fryderyka II. W drugiej części autor skupia swą uwagę na "walce" Lessinga z przeciwnościami "burżuazyjnych interesów klasowych", których klasyczny niemiecki przedstawiciel Oświecenia jest według niego wyrazicielem (chociażby intuicyjnie).
Książki nie polecałbym osobom nastawionym na standardy współczesnego piśmiennictwa historycznego.

Pierwsze wydanie książki jest z 1893 r. Biorąc się za jej czytanie należy mieć to na uwadze. Trzeba również wiedzieć coś nie coś o autorze. Franciszek Mehring należał w swoich czasach do wyróżniających się piewców metodologii marksistowskiej. Koniec XIX wieku to okres, gdy metoda ta nie została jeszcze sprofanowana późniejszymi nadużyciami. Można powiedzieć, że duch epoki w...