Absolutnie cudowna! Kwiaty rozłączki są bajeczne, prawdziwe, współczesne, cyfrowe, mocne, bardzo inteligentne, sarkastyczne, ironicznie gorzkie i kobieco słodko-seksualne.
Uwielbiam sztukę współczesną, zarówno malarstwo jak i poezja mają tak bardzo dużo do zaoferowania, a większość krytykantów, którzy zamykają się na "nie lubię, nie rozumiem sztuki współczesnej" trafiają po prostu na badziewie, a nie na sztukę. Wiersze muszą oddawać ducha czasu, a wielu poetów i pretendentów stosuje stylizację na poprzednie wieki, co najczęściej wychodzi tragicznie. Z drugiej strony obserwuję też pewną skłonność do przesady wśród dzisiejszych poetów, modernizację wszystkiego, zapis niemalże binarny, to rozminięcie się z kluczem. Aleksandra Wstecz trafia jednak w sam środek tarczy, pisze głównie o relacjach i emocjach, ale robi to w sposób umiejętny, sprytny, bardzo nowoczesny, wiersze ociekają mailami, sms-ami, facebookiem i instagramem. Życiowo, w każdym aspekcie. Mnie się podoba bardzo, naprawdę bardzo! Czuję i rozumiem ten flow.

Wyzwanie czytelnicze LC kwiecień 2022: Przeczytam książkę z kwiatem na okładce lub w tytule (5).

Absolutnie cudowna! Kwiaty rozłączki są bajeczne, prawdziwe, współczesne, cyfrowe, mocne, bardzo inteligentne, sarkastyczne, ironicznie gorzkie i kobieco słodko-seksualne.
Uwielbiam sztukę współczesną, zarówno malarstwo jak i poezja mają tak bardzo dużo do zaoferowania, a większość krytykantów, którzy zamykają się na "nie lubię, nie rozumiem sztuki współczesnej"...