Surowe celebrowanie egoizmu. Ale Autor jest bynajmniej adwokatem diabła ;) Dla mnie osobiście ciekawe było zetknięcie się z okultyzmem i próba zrozumienia co napędza te poglądy. Sporo u Austina pociągu do mistycyzmu i magii. Próba uchwycenia tego co ulotne lub wręcz niewidzialne. Sam Autin nie wydawał mi się fanatykiem, a raczej czytałam jego słowa jako esej żalu, rozdrażnienia, pewności siebie wobec otaczającej go ignorancji i religijnej demagogii. Patrzył bardzo wnikliwie w rzeczywistość i w siebie. Może trochę za nowoczesny na epokę w jakiej żył?

Widać, że otaczała go tajemnica życia. Symbolizm jaki opisuje jest rozbudowany, wręcz stworzył własne sposoby na wdrażanie ich w życie. Nie bał się drążyć i snuć odważnych teorii. Utalentowany w wielu dziedzinach, według mnie ekstrentrycznie genialny. Jego rysunki hipnotyzują i niepokoją, tak jak jego teorie. Ciekawe, że zdaje się jakby nie zależało mu na spopularyzowaniu teorii, a swoje obrazy sprzedawał sąsiadom, bez parcia na salony. Ewidentnie nadał swojemu życiu charakter tajemnicy transcendentalnej z przekonaniem o posiadaniu przez każdego indywidualnego boskiego pierwiastka.

Surowe celebrowanie egoizmu. Ale Autor jest bynajmniej adwokatem diabła ;) Dla mnie osobiście ciekawe było zetknięcie się z okultyzmem i próba zrozumienia co napędza te poglądy. Sporo u Austina pociągu do mistycyzmu i magii. Próba uchwycenia tego co ulotne lub wręcz niewidzialne. Sam Autin nie wydawał mi się fanatykiem, a raczej czytałam jego słowa jako esej żalu,...