Zbiór krótkich wariacji prozą na temat relacji między jednostką a światem i o pewnej postawie, jaką każda z owych jednostek, świadomie czy podświadomie, pragnie wobec tego świata przyjąć. Bohaterem jest everyman; niby cały czas mowa o jednym, ale spod tej przykrywki wyłania się co chwila inna osoba, inny człowiek uchwycony w innej sytuacji. Jak sobie radzi? Kiepsko. A może radzi sobie tak, jak należy? Może tak właśnie wygląda życie? Obserwujący go narrator jest równoprawnym pierwszoplanowym bohaterem tej książki. Jego obserwacje niosą tyle pozytywnego ładunku, że siłą rzeczy czytelnik czuje sympatię i do niego, i do nieszczęsnego chowańca (to dziwić nie może, bo przecież jest on każdym, a więc i czytelnikiem).
Czy pisane na poważnie? Nic z tych rzeczy. Czy wnikliwie? Jak najbardziej. Czy trafnie? Po prostu w dychę. Odkłada się z wrażeniem, że ilość trafnych spostrzeżeń autora przekracza dwukrotnie objętość tekstu.
A potem się wraca. Nikt, kto raz przeczytał "Krainę chowańca" nie uniknie tego.

Zbiór krótkich wariacji prozą na temat relacji między jednostką a światem i o pewnej postawie, jaką każda z owych jednostek, świadomie czy podświadomie, pragnie wobec tego świata przyjąć. Bohaterem jest everyman; niby cały czas mowa o jednym, ale spod tej przykrywki wyłania się co chwila inna osoba, inny człowiek uchwycony w innej sytuacji. Jak sobie radzi? Kiepsko. A może...