Cześć, mam na imię Edyta i jestem chowańcem, właśnie to odkryłam podczas lektury książki Petriego Tamminena, jeśli i ty potrzebujesz co jakiś czas, ukryć się przed światem, a nawet przed samym sobą, aby znaleźć odrobinę wytchnienia, to ta piękna, poetycka proza zasmakuje Ci.
To mój pierwszy tegoroczny zachwyt. "Człowieka w świat wrzucono. Wiedzie tutaj życie kuli bilardowej. Nie ma nic oprócz ciągłego kulania się to tu, to tam, i żadnych lęków oprócz tego jednego - że kiedyś to się skończy. Każda chwila to łomot własnego istnienia, każde doświadczenie to budulec własnego domu. Człowiek może się ukrywać przed ludźmi i poczuciem wstydu, może ukrywać się przed jutrem, z wyciągniętą ręką i krawatem pod szyją chować przed rychłym wypaleniem. Jednak przed samym sobą przedwiecznym schować się nie może. Ja znajdzie go wszędzie".

Cześć, mam na imię Edyta i jestem chowańcem, właśnie to odkryłam podczas lektury książki Petriego Tamminena, jeśli i ty potrzebujesz co jakiś czas, ukryć się przed światem, a nawet przed samym sobą, aby znaleźć odrobinę wytchnienia, to ta piękna, poetycka proza zasmakuje Ci.
To mój pierwszy tegoroczny zachwyt. "Człowieka w świat wrzucono. Wiedzie tutaj życie kuli...

Jaka piękna książka! Szkoda, że taka króciutka. Piękna proza, piękny język i tematyka. Mężczyzna, ale ja uważam, że każdy człowiek i jego potrzeba ukrycia się przed światem - szukanie "kryjówki" - cudne rozdziały o książkach i bibliotece. Chciałabym więcej!

Jaka piękna książka! Szkoda, że taka króciutka. Piękna proza, piękny język i tematyka. Mężczyzna, ale ja uważam, że każdy człowiek i jego potrzeba ukrycia się przed światem - szukanie "kryjówki" - cudne rozdziały o książkach i bibliotece. Chciałabym więcej!

Pyszne. Pyszniutkie. Też jestem chowańcem.

Pyszne. Pyszniutkie. Też jestem chowańcem.

Zbiór krótkich wariacji prozą na temat relacji między jednostką a światem i o pewnej postawie, jaką każda z owych jednostek, świadomie czy podświadomie, pragnie wobec tego świata przyjąć. Bohaterem jest everyman; niby cały czas mowa o jednym, ale spod tej przykrywki wyłania się co chwila inna osoba, inny człowiek uchwycony w innej sytuacji. Jak sobie radzi? Kiepsko. A może radzi sobie tak, jak należy? Może tak właśnie wygląda życie? Obserwujący go narrator jest równoprawnym pierwszoplanowym bohaterem tej książki. Jego obserwacje niosą tyle pozytywnego ładunku, że siłą rzeczy czytelnik czuje sympatię i do niego, i do nieszczęsnego chowańca (to dziwić nie może, bo przecież jest on każdym, a więc i czytelnikiem).
Czy pisane na poważnie? Nic z tych rzeczy. Czy wnikliwie? Jak najbardziej. Czy trafnie? Po prostu w dychę. Odkłada się z wrażeniem, że ilość trafnych spostrzeżeń autora przekracza dwukrotnie objętość tekstu.
A potem się wraca. Nikt, kto raz przeczytał "Krainę chowańca" nie uniknie tego.

Zbiór krótkich wariacji prozą na temat relacji między jednostką a światem i o pewnej postawie, jaką każda z owych jednostek, świadomie czy podświadomie, pragnie wobec tego świata przyjąć. Bohaterem jest everyman; niby cały czas mowa o jednym, ale spod tej przykrywki wyłania się co chwila inna osoba, inny człowiek uchwycony w innej sytuacji. Jak sobie radzi? Kiepsko. A może...

Dobra była, ale bez szału. Taka spokojna książka dla odetchnięcia po świętach. Każdy człowiek potrzebuje czasem schować się przed wszystkim i wszystkimi. Czasem potrzebuje na dłużej, czasem tylko na chwilę i właśnie to mi dała Kraina chowańca.

Dobra była, ale bez szału. Taka spokojna książka dla odetchnięcia po świętach. Każdy człowiek potrzebuje czasem schować się przed wszystkim i wszystkimi. Czasem potrzebuje na dłużej, czasem tylko na chwilę i właśnie to mi dała Kraina chowańca.