🌏 Już od pierwszych stron tej powieści czytelnik rozpoczyna wędrówkę po światach osadzonych w starodawnej perskiej kulturze i folklorze. Podąża tam, gdzie wiejskie kobiety o duszach czystych jak łza, posiadają stare księgi, z których przepowiadają przyszłość. Tam, gdzie magia przesącza się do realnego świata. Tej magii doświadcza razem z Munes, która przytłoczona religijnymi nakazami i brzemieniem"halal" (uczynki dozwolone) odbiera sobie życie, aby po kolejnych "narodzinach", zginąć z ręki brata, uważającego, że zhańbiła rodzinę, gdyż popełniła "haram" (uczynki zakazane). Po kolejnych "narodzinach" dziewczyna zyskuje umiejętność czytania w ludzkich myślach i opuszcza rodzinę. Los zaprowadzi ją do Karadż.
🌳Rajski ogród Karadż to miejsce szczególne, jak ogrody, w których spoczywali mityczni perscy bohaterowie i szyiccy święci.
W urządzaniu tego ogrodu pomaga derwisz, wszechobecny w folklorze oraz tradycji dawnych ludów perskich doradca i wizjoner.
🪄Karadż to miejsce, gdzie bohaterki powieści mają osiągnąć stan szczęścia i spełnienia. W tym niezwykłym zakątku dokonują się magiczne przemiany.
Tam jedna z nich, chcąc uwolnić się od nieakceptowanej rzeczywistości, staje się drzewem. Wiosną wydaje kwiaty, a jej nasiona zostają rozsiane po całym świecie przez wody rzeki. W ten sposób zdobywa wolność i spełnia marzenia o podróżowaniu po świecie.
Inna dziewczyna o imieniu Zarrinkolah marząca o czystości i niewinności, wydaje na świat piękną lilię (córkę). Gdy lilia urosła, obydwie zamieniają się w światło i pod postacią dymu unoszą do nieba. To status quo wymarzone, dla nich obojga, przez Zarrinkolah. Swoista ucieczka od patriarchalnego porządku.
Obydwie historie są jak baśniowe opowieści pełne magii, ale mają też wymiar symboliczny. A ich zakorzenienie w realnej rzeczywistości państw islamskich jest oczywiste.

🥷Obok magicznego ogrodu Karadż toczy się burzliwe realne życie dalekie od magii i cudowności. Oto opowieść o tym, jak ono przebiega.
🧕Kobieta trzyma w dłoniach książkę, którą pisała 20 lat, ale nigdy nie odważyła się jej wydać. Wspomina swą rezygnację z pracy w telewizji rządowej, liczne szykany i pobyty w więzieniach, które odebrały jej prawie 5 lat życia.
Ważą się losy, trwa podejmowanie trudnej i brzemiennej w skutkach decyzji.
📚 Jest rok 1989 wydana zostaje niepozorna powieść Parsipur. Czy zostanie w ogóle zauważona?
O tak, książka odniosła sukces!
Wiadomo, że będzie dodruk do nakładu pierwszego wydania!
🔥 Stoję w tłumie. Patrzę, jak na ulicach Teheranu płoną stosy książek. Ogień głośno huczy. Słowa, zapisane przez autorkę, zostają zamienione w świetliste iskry i unoszą się aż do nieba, jakby w ten sposób chciały zawalczyć o wolność, którą im odebrano już na starcie.
🔏To już ostatni akt.
Autorka i wydawca książki zostają aresztowani, wydawnictwo płonie. Żadna książka Parsipur od tamtej chwili (aż do obecnych czasów) nie zostanie wydana w Iranie.

✍️ Nie pomogła erudycja literacka autorki, jej umiejętność żonglowania konwencjami i symbolami, płynne zacieranie granic między jawą i snem, fantazją oraz rzeczywistością, sięgnięcie po surrealizm, groteskę i magię.
To nie złagodziło "zuchwałości" opisanych historii, które odsłoniły co, tak naprawdę, dzieje się za parawanem fundamentalistycznej religii będącej opoką dla bezwzględnego patriarchatu, codziennego upadlania kobiet oraz osaczania ich w sieci uprzedzeń i stereotypów.
Mordowanie przez mężczyzn własnych sióstr i córek-które rzekomo skalały honor rodziny nieczystością- ma pełne przyzwolenie. Gwałty na kobietach też mają przyzwolenie władz i patriarchalnego społeczeństwa.
🤐 Ale mówić i pisać o tym publicznie nie wolno!
❓Jak śmiała o tym napisać irańska kobieta, którą zobowiązuje "szarm"(cnota, uległość pokora, podporządkowanie)?!
❓Skąd ta "zepsuta" istota w ogóle wzięła absurdalny tytuł dla swej książki "szkalującej" islam?
☪️ Przecież każdy wierny wyznawca islamu wie, że kobiety nie mogą funkcjonować bez mężczyzn!

✒️ Twórczyni, tej wyjątkowej powieści, nie poprzestała tylko na ukazaniu bezwzględnego oblicza fundamentalizmu i patriarchatu. Dzięki wprowadzeniu do fabuły historii 5. kobiet wywodzących się z różnych grup społecznych, różniących się wiekiem, wykształceniem i pełnionymi rolami społecznymi, ukazuje nam ich życiowe plany, marzenia, chęć zrzucenia z siebie stereotypów i uprzedzeń społecznych, którymi obarcza się je ze względu na płeć.
Parsipur pokazuje, że kobiety nie są idealne, mają wady, są zagubione, szukają na oślep dróg samorealizacji, często atakują się wzajemnie, aby odsunąć od siebie podejrzenia, że złamały "szarm". Taki jest efekt mrożący ostracyzmu społecznego, któremu mogą zostać poddane, jedynie na podstawie czyjegoś oskarżenia.
Autorka uważa, że kobiety w krajach islamskich, wciąż nie mają sposobów na to, aby stanąć razem i skutecznie na nowo ustanowić swoje miejsce w społeczeństwie, zgodnie z własnymi potrzebami i aspiracjami.

Przeczytane w ramach sierpniowego wyzwania LC: książka z elementami folkloru, magii i mitów.

🌏 Już od pierwszych stron tej powieści czytelnik rozpoczyna wędrówkę po światach osadzonych w starodawnej perskiej kulturze i folklorze. Podąża tam, gdzie wiejskie kobiety o duszach czystych jak łza, posiadają stare księgi, z których przepowiadają przyszłość. Tam, gdzie magia przesącza się do realnego świata. Tej magii doświadcza razem z Munes, która przytłoczona...