Książeczka, mimo że ma już swoje lata, ma swój klimat. Jej akcja toczy się w jakimś miasteczku w ZSRR, w domyśle gdzieś w latach 50. poprzedniego stulecia. Można by się więc spodziewać dziełka programowo socrealistycznego w wymowie. Ale, o dziwo, wcale takim nie jest.

Jest to bowiem historia 16-latka, który zakochał się (z wzajemnością) w nauczycielce ze swojej szkoły (prawdopodobnie niewiele od siebie starszej, chociaż autor jej wieku nie podaje). Nie jest to jednak ckliwy romans, a raczej klimatyczny zapis pierwszej nastoletniej miłości, do tego jeszcze zakazanej. Pierwsze spotkania nieśmiałych spojrzeń, niby przypadkowo aranżowane spotkania na szkolnych korytarzach, ukrywanie się przed wzrokiem niepożądanych świadków, schadzki na klatkach schodowych, na opuszczonych uliczkach. Jest w tym wszystkim niesamowity czar i urok, jeszcze pełen naiwności, idealizmu.

Jest też zderzenie z rzeczywistością. Brutalną rzeczywistością, w której to zakazane uczucie musi przegrać z utartymi konwenansami, z umową społeczną. Ale pozostaje z człowiekiem do końca życia jako wspomnienie czegoś pięknego, cennego, co już nigdy więcej nie ma szansy się powtórzyć.

Książeczka, mimo że ma już swoje lata, ma swój klimat. Jej akcja toczy się w jakimś miasteczku w ZSRR, w domyśle gdzieś w latach 50. poprzedniego stulecia. Można by się więc spodziewać dziełka programowo socrealistycznego w wymowie. Ale, o dziwo, wcale takim nie jest.

Jest to bowiem historia 16-latka, który zakochał się (z wzajemnością) w nauczycielce ze swojej szkoły...