Wiktor Zawada za tło swoich wydarzeń wybrał wojenne realia. Jednak nie jest to wojna jaką znamy z lekcji historii a ta widziana oczami grupy urwisów początkowo nie świadomych powagi sytuacji i czyhającego na nie niebezpieczeństwa. Dzieciaki mimo iż wiedzą, że wojna to coś złego, na początku traktują ją jako kolejną zabawę na swój sposób buntując się przeciwko nowym warunkom. Jednak wraz z kolejnymi wydarzeniami ich poglądy ulegają zmianie. Dojrzewają, zmieniając się się w patriotów chcących walczyć z uciskiem, niesprawiedliwością i o wolność.

Język jest prosty ale jednocześnie nie brakuje w nim również powagi. Z jednej strony widzimy grozę wojny a z drugiej pełno tu żartów, dziecięcych powiedzonek, plastycznych opisów i rodzinnego ciepła. Jednak nie są one przesadzone - autor przez cały czas pamięta o istocie i przesłaniu tej opowieści. Nie ma tu ani krzty naiwności.

Mimo iż można odnaleźć tutaj kwestie, które mogą być dla dziecka nie jasne jak również przekłamania historyczne (co jest to związane z upływem czasu), warto podsunąć ją młodzieży a te niuanse po prostu sprostować. Według mnie książki to ciekawy sposób na wyjaśnienie dziecku czym jest wojna i jakie konsekwencje ze sobą niesie jak również zainteresować je historią, bez nienawiści i akcji "anty".

Wiktor Zawada za tło swoich wydarzeń wybrał wojenne realia. Jednak nie jest to wojna jaką znamy z lekcji historii a ta widziana oczami grupy urwisów początkowo nie świadomych powagi sytuacji i czyhającego na nie niebezpieczeństwa. Dzieciaki mimo iż wiedzą, że wojna to coś złego, na początku traktują ją jako kolejną zabawę na swój sposób buntując się przeciwko nowym...