Nie ma to jak serwować nam jeszcze raz to samo, tylko w nieco innych ubraniach. Przyzwyczaiłem się, że pani Garcia serwuje nam bardzo młodzieżowe historie, w thrillerze raczej poszło jej tak sobie.

Mamy policyjną konsultantkę, która zajmuje się psychologicznym profilowaniem sprawców zbrodni, tak aby niebiescy mieli nieco łatwiej w schwytaniu przestępcy. Szkopuł w tym, że akcja dzieje się w Gotham, więc raczej normalnie nie będzie. W dodatku Batman przewija się tylko gdzieś w tle, nie wspomagając aktywnie Gordona, jak to zwykle miał w zwyczaju. To na plus.

A wszystko dlatego, że Joker nie jest tu jeszcze jego arcyłotrem. Klaun obiera sobie na cel zupełnie inną postać i nie jest to żadnym novum. Szkopuł w tym, że metody jakie stosuje są rodem wyjęte jak z pierwszego sezonu Dextera albo serialu Hannibal. Rozczłonkowane ciała, które mają wyrazić artyzm mordercy plus kryć ukryte przesłanki, coraz to zuchwalej sobie poczynającego psychopaty. Zatem finalna volta jest rozczarowująca.

Spoiler!!! [ zwłaszcza gdy kobieta ma Jokera na celowniku i nie strzela w sytuacji zagrożenia, a... poddaje się. Mordercy, który rozczłonkowuje swoje ofiary... Jakie to było głupie.]

To co wyszło dobrze to kulisy "powstania" Jokera, który stracił w dzieciństwie matkę i musiał zmagać się z patologicznym ojcem, który na co dzień stosował politykę ciężkiej ręki za wszystko co mu się nie spodobało. Do tego sytuacja w szkole nie była klarowna. Chłopak dusił w sobie gniew, który musiał znaleźć w końcu jakiś upust. I się zaczyna. Makabryczna gra w kotka i myszkę.

Kreska jest obłędna. Postacie wyglądają fotorealistycznie, tak jakby ktoś nałożył tu prawdziwe wizerunki ludzi, a kadrom praktycznie wszędzie towarzyszy mrok. Niepokój sączy się ze stron, czyniąc szatę wizualną najmocniejszym atutem tego komiksu. Szkoda, że fabularnie to jakoś nie pykło, chociaż autorka dwoiła się i troiła, aby wyglądało to dobrze. Czułem tu vibe "Siedem" Finchera, ale vibe to za mało, abym był zachwycony.

Bo jednocześnie czuć tu nutę "ale to już było", bo koniec końców mimo makabry tu zawartej, relacja obojga postaci jest odtwórcza i nie wnosi nic nowego. A w samym DC Black Label mamy już historie pomiędzy tą parą, jak chociażby Harleen czy Batman: White Knight, gdzie te dwie kultowe figury zaliczają lepsze występy.

Nie ma to jak serwować nam jeszcze raz to samo, tylko w nieco innych ubraniach. Przyzwyczaiłem się, że pani Garcia serwuje nam bardzo młodzieżowe historie, w thrillerze raczej poszło jej tak sobie.

Mamy policyjną konsultantkę, która zajmuje się psychologicznym profilowaniem sprawców zbrodni, tak aby niebiescy mieli nieco łatwiej w schwytaniu przestępcy. Szkopuł w tym, że...