Książkę otrzymałam przez pomyłkę. Osoba przygotowująca do wysłania moje zamówienie, zamiast książkę o Irenie Adamowicz zapakowała o Irenie Jarockiej. No cóż, zdarza się – mawiają. Skoro ją otrzymałam, to i przeczytałam.
Wg mnie ta lektura, to takie kompendium wiedzy o tym, jak napisać książkę, szczególnie w przypadku, gdy się chce napisać o kimś, kogo się nie zna, nawet ze słyszenia! A robi się to tak:
1. Należy nawiązać kontakt z osobami, które znają/znały bohaterkę/bohatera danej książki i spisać ich wspomnienia. Im więcej tych osób-wspomnień, tym lepiej – to daje jakieś 3/4 książki.
2. Dołączyć zdjęcia do książki. Fotografie bohatera książki, jak najwięcej zdjęć. Nawet te najgorszej jakości, na których niewiele widać. Zawsze można to wytłumaczyć, jak zresztą uczyniła to autorka tej książki: „chcąc zachować autentyczność publikacji nie odważyłam się „poprawić” ich cyfrowo”.
3. Na koniec - liczne wywiady z samą bohaterką zaczerpnięte z różnych czasopism.
Voila, książka gotowa!

Książkę otrzymałam przez pomyłkę. Osoba przygotowująca do wysłania moje zamówienie, zamiast książkę o Irenie Adamowicz zapakowała o Irenie Jarockiej. No cóż, zdarza się – mawiają. Skoro ją otrzymałam, to i przeczytałam.
Wg mnie ta lektura, to takie kompendium wiedzy o tym, jak napisać książkę, szczególnie w przypadku, gdy się chce napisać o kimś, kogo się nie zna, nawet ze...