Kiedyś miałam lepsze zdanie o Dorocie Wellman, z czasem zaczęła mnie drażnić jej krzykliwa osobowość, poglądy ma nierzadko słuszne, ale jakoś tak to wychodzi jej wszystko bokiem, ta agresywna ekspresja wszystko psuje. Niemniej, Pani Dorota ma prawo być dokładnie taka, jak chce i nic mi do tego. Przybyłam tu jednak ocenić jej książkę, która jest prawdziwą masakrą nad masakrami.
Drażni mnie powtarzane w wielu miejscach "44", Wellman na każdym kroku podkreśla, że jest gruba i nosi 44. Rozmiar 44 nie jest jeszcze taki "gruby", jakby co, noszę obecnie 40-42 i nie ma takiej fizycznej możliwości, że Pani Dorota nosi 44. Jasne, jest opcja, że może sukienki i spódnice, bo tu się mało znam, ale spodnie, T-shirty, nie ma takiej opcji. Mam oczy i widzę, że jestem sporo chudsza niż Wellman, a w jej ubraniach bym się utopiła, mimo iż mam na czym siedzieć, mam szerokie biodra i duży biust. Że tak się kolokwialnie wyrażę. Bardzo lubię swoje ciało, jasne, chciałabym mieć nogi jak patyki, płaski brzuch, i szczuplejsze ramiona, za to pupa, biust, biodra i uda są dokładnie takie jakie chciałabym mieć, uważam je wręcz za idealne. Każdy ma coś, czego nie lubi i coś, co w sobie lubi, ale powtarzanie swojego rozmiaru, w dodatku mocno zaniżonego, to coś co jest strzałem w swoje kolano i w pysk czytelniczki. A to jest ponoć o samoakceptacji i takie tam...
Przykro mi, ale na żadnym ze zdjęć Wellman nie wygląda dobrze, po prostu. Kwestia tego, że mi się ona po prostu nie podoba - możliwe, kwestia tego, że źle wygląda, bo jest źle ubrana i umalowana - możliwe.
Na plus to, że na samym początku już zaznacza, że bycie grubym nie jest fajne, że każdy kto tak mówi to zwyczajnie pieprzy farmazony. No jasne, pełna zgoda, jeszcze nie poznałam nikogo kto zachwycałby się swoimi wałeczkami albo drugim podbródkiem, musiałby chyba być nienormalny na umyśle.

Książka jest moim zdaniem oszukana, bo owszem, są w niej porady i inne takie, ale zdjęcia ubrań są solo, bez ludzi, nie, że na Wellman. Są zdjęcia dziennikarki, kilku jej przyjaciółek, ale to nie są zdjęcia, gotowe zestawy i porady, te są oddzielne, co jest minusem moim zdaniem. Standardowe porady stylistów dla kobiet powyżej rozmiaru 40, które można znaleźć wszędzie i dużo coachingowych treści, ale takich okropnych, że więdną oczy, uszy, co tam może komu zwiędnąć to więdnie.

Dodatkowo jest kilka stron treści urodowych, a konkretnie - jak zrobić sobie makijaż, w kilku zdaniach, taki dramat jak w piśmie za 3 złote, nałóż podkład, puder, szminkę na usta i będzie fajnie. Jakby nie napisali, to na pewno kobiety by nakładały szminkę na rzęsy. Lol.

Wyzwanie czytelnicze LC czerwiec 2021: Przeczytam książkę z ilustracjami lub zdjęciami (2).

Kiedyś miałam lepsze zdanie o Dorocie Wellman, z czasem zaczęła mnie drażnić jej krzykliwa osobowość, poglądy ma nierzadko słuszne, ale jakoś tak to wychodzi jej wszystko bokiem, ta agresywna ekspresja wszystko psuje. Niemniej, Pani Dorota ma prawo być dokładnie taka, jak chce i nic mi do tego. Przybyłam tu jednak ocenić jej książkę, która jest prawdziwą masakrą nad...