"To się czyta!" Tak stanowczo napisał o tej książce Kazimierz Koźniewski i tę jego opinię z tymże zdaniem można przeczytać na obwolucie jednego z wydań tego dzieła. Rzeczywiście, wspomnienia te napisane zostały świetnie i czyta się je znakomicie. Wspomnienia niezwykle interesujące, w których znajdziemy znane z wielkiej historii postacie, które przewijają się przez dzieciństwo i młodość Zofii Stulgińskiej. Jej pierwsze trzydzieści lat życia obfitowało w rozmaite wydarzenia i przeżycia natury etycznej oraz uczuciowej.
"Bo gruszki na wierzbie to coś, co nie istnieje, coś wyimaginowanego, coś jak z bajki. Tak jak to szczęście przez duże S w pani wyobraźni...". Jeden z bohaterów książkowych takimi słowami zawraca się do autorki wspomnień. Autorka ukazuje swoje przeżycia w Rosji, Finlandii, Francji, Rumunii, Polsce i wszędzie szuka szczęścia, miłości, niezależności. Na ciekawym tle historycznym, obyczajowym przeżywa swoją młodość w ciągłych rozterkach i w ciągłym poszukiwaniu. Jedna z bliskich jej osób tak to ujmuje: "W twoim życiu szczęście było nieraz tuż, tuż, blisko ciebie, a ty tego nie dostrzegałaś". Takie wrażenie niejednokrotnie może odnieść także czytelnik tych niezwykłych wspomnień. Problemy moralno-obyczajowe dają się we znaki co krok autorce i nie może ona zaznać dłuższego okresu spokoju oraz szczęścia. Dlaczego tak się działo i jak jej historia życiowa układała się na przestrzeni lat - to zdecydowanie warto przeczytać samemu. Gorąco do tego zachęcam.
Książka przypadła mi do gustu i uznaję ją za wspaniałą lekturę. Wspaniałą pod wieloma względami i z przeróżnych przyczyn. Warto ją odkryć, przeczytać, kupić. Ocena: 9/10.

"To się czyta!" Tak stanowczo napisał o tej książce Kazimierz Koźniewski i tę jego opinię z tymże zdaniem można przeczytać na obwolucie jednego z wydań tego dzieła. Rzeczywiście, wspomnienia te napisane zostały świetnie i czyta się je znakomicie. Wspomnienia niezwykle interesujące, w których znajdziemy znane z wielkiej historii postacie, które przewijają się przez...