Obudził się pewnego dnia Pełka z fajnym pomysłem w głowie. Niestety popełnił znany młodocianym entuzjastom błąd i na fajnym koncepcie poprzestał. Konkretne powieściowe rozwinięcie mu się nie przyśniło. Przyciągnął mnie atrakcyjny tytuł. Tenże jest też jednym z problemów książki. Fajnie się słucha o pijackich przygodach Pana Zagłoby, z którym kojarzy się tytuł książki. Ale na samych pijackich anegdotach nie da się zbudować dobrej książki. Pełka spróbował i poległ... choć nie z kretesem.

Główny bohater- Ulrich von Baum herbu Tańczący Jeleń jedzie przez las i pije. Kropka, cała fabuła. Schemat i monotonia to największy kłopot z tą książką. Początkowo brzmi to ciekawie, ale tylko początkowo. Nie ma tu większej treści. Całość to zestaw opowiadań- anegdot z gorszymi i lepszymi pomysłami. Najpierw przydługi opis przyrody, potem z czasem przynudzający opis pijaństwa Ulricha, potem spotkanie jakiegoś borowego potwora, z którego rycerz wychodzi cało. A potem następna opowiastka.

Same opowiastki skupiają się na spotkaniach z leśnymi stworami i tu się Pełce należy pochwała. Bardzo doceniam autorów skupiających się na mitologii słowiańskiej bo owa jest przebogata. Polacy nie gęsi i bez Tolkiena sobie poradzą! Włochacze, podlaszcze, drzewiaki, chochliki, ścierwnice i cała reszta rulez! A z całą tą menażerią Ulrich zawiera bliższe i dalsze relacje, za co też należy się plus. Wyszła taka trochę promocja tolerancji i opowieść o tym, że największymi potworami są ludzie. Przesłanie urocze, humor jest i tylko ta fabuła leży pijana w sztok...

A tak skojarzenia z nadmiernie rozwleczonym opowiadaniem nie chcą mi wyparować ze łba. Zostaje sympatia do lepszych fragmentów. Oklaski dla sceny z wijem i oryginalnej promocji trzeźwego prowadzenia pojazdów wszelakich! :) A dla Ulricha oklaski za kreatywne wypędzenie topielucha z legowiska. Kto przeczytał, ten wie o czym mówię i pewnie też znajdzie swoje ulubione kawałki.

Jeszcze taka kontrowersja dotycząca córki burmistrza. Najpierw jest krwawa masakra, a potem gwałt, który gwałconej dziewczynie sprawia przyjemność tak wielką, że zakochuje się w oprawcy. Oj panie Pełka, oby tego żaden leśny feministkołak nie przeczytał, bo żywy pan z tej kabały nie wyjdzie... Ale mnie też ten fragment lekko zirytował. Psychologia nie powinna być tak totalnie lekceważona nawet w lekkiej fantastyce.

6/10. Powinno być lepsze, ale fajny koncept okazał się szczytem możliwości autora. Plus za świetną borową menażerię.

Wersję audio czyta Mateusz Drozda. Pół książki uważałem, że lektor lepszy od czytanego dzieła. Potem Pełka jakoś doszlusował do Drozdy. Ale opinii na temat klasy lektora to nie zmieniło. Świetna robota.

Obudził się pewnego dnia Pełka z fajnym pomysłem w głowie. Niestety popełnił znany młodocianym entuzjastom błąd i na fajnym koncepcie poprzestał. Konkretne powieściowe rozwinięcie mu się nie przyśniło. Przyciągnął mnie atrakcyjny tytuł. Tenże jest też jednym z problemów książki. Fajnie się słucha o pijackich przygodach Pana Zagłoby, z którym kojarzy się tytuł książki. Ale...