Historia fascynująca, facet niesamowity - kolorowy ptak, który dążył do absolutnej perfekcji w swojej dziedzinie. A cóż to za dziedzina?
„Ja podrabiałem w życiu wszystko, bo to jest moja pasja” - wyznaje. I brał się z sukcesem za monety, sygnety, banknoty, złoto, paszporty, dowody. Im trudniejsze wyzwanie, tym lepiej, im więcej było kłopotu z wiarygodną fałszywką, tym bardziej się przykładał i tym więcej radości mu to sprawiało. Tę pasję i chwalebny pęd do doskonałości w jego życiu się czuje. „Ja jestem wiecznie głodny i wiecznie chłonny nauki. I łykam tę wiedzę jak bocian żabę, bo uważam, że tylko tyle ile wiemy jest nasze i tego nam nikt nie jest w stanie odebrać”. Gdzież on się nie szkolił! U jakich przeróżnych fachowców pobierał nauki! U chemików, drukarzy, złotników, literników, malarzy. Godne podziwu.
I malował obrazy, obrazki, freski w kaplicach, nie bez powodu mówiono o nim Matejko z Monte.
O swoim barwnym, nietuzinkowym życiu, więcej za kratami niż na wolności, opowiedział autorce, ona to lekko, zdaje się, podkoloryzowała. I bardzo proszę, viola! Ni to wywiad - rzeka, ni powieść, ani biografia, ani wspomnienie, takie nie wiadomo co, ale czyta się bardzo szybko i płynnie.

Tylko mam taką wątpliwość: czy ja rzeczywiście chciałam poświęcić temu fałszerzowi 5 godzin mojego życia (bo tyle czytałam książkę)? Czy nie byłabym bardziej usatysfakcjonowana obszernym artykułem? I czy nie wolałabym, żeby te wspomnienia były jakoś uwiarygodnione, bo wiadomo, jak człowiek sam o sobie mówi, to często daje się ponieść fantazji, a i przekłamać coś niecoś może, wybielić się, a jakże. No taki jest nieobiektywny. Przynajmniej ja tak mam. A Wy? A co dopiero król fałszerzy! Podfałszował opowieść o sobie? Bardzo prawdopodobne. Trochę się czuję tak, jakbym poczytała kolorową prasę.
No, nie ma co rwać szat. Przeczytałam i już. Wiem, że taki Zdzichu Nęcka istnieje, że potrafi o sobie opowiadać, jest dowcipny, w tej chwili pewnie siedzi i maluje. A jak wyjdzie, to pewnie znowu go wsadzą. Ani go nie polubiłam, ani mnie nie wkurzał. Jest mi obojętny ten „Król Fał$zerzy” i to największy feler książki.

Historia fascynująca, facet niesamowity - kolorowy ptak, który dążył do absolutnej perfekcji w swojej dziedzinie. A cóż to za dziedzina?
„Ja podrabiałem w życiu wszystko, bo to jest moja pasja” - wyznaje. I brał się z sukcesem za monety, sygnety, banknoty, złoto, paszporty, dowody. Im trudniejsze wyzwanie, tym lepiej, im więcej było kłopotu z wiarygodną fałszywką, tym...