"Oręż opiewam i męża, co pierwszy
Z ziemi trojańskiej do Italii - tułacz
Zrządzeniem losu - na brzegi lawińskie
Przybył. Po ziemiach i morzach miotany
Siłą niebiańską, ścigany zawziętym
Gniewem Junony srogiej, wiele także
W wojnie wycierpiał, aż wreszcie założył
Miasto, aż bogi wprowadził do Lacjum.
Rodzaj latyński, albańscy ojcowie,
Mury wysokiej Romy stąd się wiodą".

Niedokończona lekcja historii i sztuki pisarskiej. Wergiliusz nie zdążył dokończyć poematu, zmarł i kategorycznie zabronił go wydawać, uważając, że w takim stanie, jakim go pozostaje, poemat nie nadaje się do publikacji. Na łożu śmierci nakazał go spalić, na szczęście niejaki Oktawian August, pierwszy cesarz rzymski, sprzeciwił się temu i poemat wydał.
I dzięki temu możemy go dziś czytać, podziwiać - a jest co.
Nie przebija on wszakże poziomu poetyckości "Iliady" Homera, za to jest świetnym jej uzupełnieniem. Zresztą, nie tylko "Iliady", "Odysei" również.

Gdybym podeszła do siebie sprzed kilku lat i powiedziała tej młodej osobie, że pewnego dnia nie będzie mogła się oderwać od "Eneidy" i z wypiekami na twarzy będzie wczytywać się w losy Eneasza, to już sobie wyobrażam minę tamtej, mówiącą: "no, super, więc będąc starszą nadal mi będzie z leksza odstawać piąta klepka".

A jednak.

"Oręż opiewam i męża, co pierwszy
Z ziemi trojańskiej do Italii - tułacz
Zrządzeniem losu - na brzegi lawińskie
Przybył. Po ziemiach i morzach miotany
Siłą niebiańską, ścigany zawziętym
Gniewem Junony srogiej, wiele także
W wojnie wycierpiał, aż wreszcie założył
Miasto, aż bogi wprowadził do Lacjum.
Rodzaj latyński, albańscy ojcowie,
Mury wysokiej Romy stąd się wiodą"....