Dzisiaj będzie kilka słów o książce z kategorii #raczejnieznane – „Dyscyplinie” Paco Ahlgrena. Jest to powieść dość „wiekowa” bo z 2007 roku, więc muszę przyznać, że ani o niej, ani o Autorze nigdy wcześniej nie słyszałem. I gdyby nie przyszedł mi na pomoc Antykwariat Grochowski, gdzie na tę powieść odkopałem, pewnie bym o Ahlgrenie nie słyszał jeszcze długo, ponieważ – niestety! – „Dyscyplina” to na ten moment jego jedyna powieść.

Na kartach „Dyscypliny” poznajemy historię życia Douglasa Cole’a, który wraz z rodzicami i młodszym bratem mieszka w Durango, Kolorado. Autor nieśpiesznie buduje nam postać Douglasa i relacji z innymi. I robi to na tyle dobrze, że czytelnik potrafi przejąć się bohaterami, kibicować im i się o nich martwić. Czułem tutaj iście kingowski sznyt w prowadzeniu historii, w paru momentach łapałem się na tym, że gdyby na okładce nagle pojawiło się nazwisko Mistrza Grozy, uwierzyłbym, że wcześniej coś mi się ubzdurało i żaden Ahlgren nie istnieje.

Douglas ma dar. Zdarza się, że dopadają go stany niezwykłego spokoju, a wtedy dzieją się rzeczy niezwykłe – ożywił psa, który na oczach rodzeństwa Cole’ów utonął w rzece. Niedługo potem, Douglasa spotyka ogromna, niewytłumaczalna tragedia, która odbiera mu najbliższych. Ojciec pozostawia mu ogromny spadek, o który aż do pełnoletności musi dzielić z dysfunkcyjną matką. Jedynym wsparciem dla Douglasa jest Jack, bliski przyjaciel jego ojca, który dba o Douglasa jak o własne dziecko.

Rozpoczyna studia w Austin, Teksasie i wtedy to też poznaje tajemniczego Jeffersona – mężczyznę, z którym gra w szachy w lokalnym barze. Podczas studiów Douglas szybko się stacza – alkohol, narkotyki i ryzykowne transakcje ciągną go na sam dół. Ponadto nawiedzają go przerażające wizje i chłopak nie wie czy właśnie traci zmysły?

Rozpisałem się, a nawet nie doszedłem do sedna. A tym jest motto o podtytuł książki, „Jestem wszystkim i jestem niczym…”. Ahlgren z ogromną łatwością łączy na kartach powieści taoizm i ekonomię. Przeplata piękno szachów i muzyki z fizyką kwantową. A wszystko to, aby w niezwykle satysfakcjonujący sposób pokazać granicę ludzkiej rzeczywistości.

Przeczytałem tę powieść z wielką przyjemnością, polecam też każdemu kto a) Lubi czytać Kinga, b) Lubi czytać książki oparte porządnym researchem i c) Ma ochotę na powieść rozrywkową napisaną z rozmachem.
Ogromna szkoda, że Ahlgren nic więcej nie napisał…

Dzisiaj będzie kilka słów o książce z kategorii #raczejnieznane – „Dyscyplinie” Paco Ahlgrena. Jest to powieść dość „wiekowa” bo z 2007 roku, więc muszę przyznać, że ani o niej, ani o Autorze nigdy wcześniej nie słyszałem. I gdyby nie przyszedł mi na pomoc Antykwariat Grochowski, gdzie na tę powieść odkopałem, pewnie bym o Ahlgrenie nie słyszał jeszcze długo, ponieważ –...