„Jak każdy dwudziestolatek wierzył, że jest nieśmiertelny. Że nic złego nie może mu się stać. Temperatura powietrza wynosiła dwadzieścia osiem stopni Celsjusza w cieniu. Delikatna bryza znad Morza Andamańskiego chłodziła ciało, a na niebie nie było ani jednej chmurki”.

Wszyscy fani Tomasza Żaka z całą pewnością już wiedzą, że właśnie ukazała się jego nowa powieść pod tytułem „Dwudziestka”. Jest to kontynuacja jego literackiego debiutu – „Trzydziestki”. Chociaż w swojej nowej książce autor wiele wyjaśnia i stara się, aby czytelnik był zorientowany w wydarzeniach, to jednak waszą przygodę z Tomaszem Żakiem polecam zacząć od debiutu.

„Dwudziestka” bowiem mocno bazuje na wydarzeniach z przeszłości, chociaż jej akcja rozgrywa się w 2023 roku. Moim zdaniem druga część jest lepsza od pierwszej. Autor pozostał wierny swojemu stylowi, który z pewnością nie wszystkim przypadnie do gustu. Ja sam w pewnym momencie miałem już dość wulgarnego języka. Osobną sprawą jest zagmatwanie akcji. Tydzień wcześniej, dzień wcześniej, teraz. Naprawdę trzeba być uważnym podczas lektury, aby się w tym wszystkim nie pogubić. Mnogość bohaterów również nie ułatwia sprawy. Mimo że jest to powieść sensacyjna (takie określenie wydaje mi się najwłaściwsze) to jednak należy czytać ją uważnie i w skupieniu.

Tomasz Żak nie stroni od aluzji politycznych. Umiera Prezes, a prawicowe partie pogrążają się w chaosie. Usilnie starają się zachować jedność i wybrać nowego przywódcę. A ten zostaje znaleziony w dość niespodziewanych okolicznościach i ostatecznie staje na czele Nowej Polskiej Siły. Partia wygrywa wybory i tworzy rząd, a posłem z jej ramienia zostaje Andrzej Pałecki, doskonale znany czytelnikom z pierwszej części. Nie jest już burmistrzem, teraz wkracza w krajową politykę. Niespodziewanie dla wielu zostaje mu zaproponowana teka ministra. Dlaczego nikomu nieznany poseł – debiutujący w Sejmie – wchodzi do rządu? Czy to możliwe, aby ta sprawa miała drugie (a może i trzecie) dno?

Zatrzymajmy się na chwilę na wymowie powieści. Jest to książka bardzo wulgarna. Żak punktuje polską rzeczywistość, ze wszystkimi jej wadami i ułomnościami. Rozprawia się ze stereotypami, sytuując się jednak o jednej ze stron sporu światopoglądowego. Polityka jawi się jako jedno wielkie bagno. Nie wiadomo tylko, czy Warszawa bierze przykład z samorządów, czy na odwrót. Wszędzie rządzą wzajemne układy i układziki. Każdy na każdego ma jakiegoś „haka”. Każdy stara się jak najwięcej wywalczyć dla siebie, mydląc przy tym oczy wyborcom.

Jeśli myślicie, że w Polsce decydujący głos należy do polityków, to „Dwudziestka” wyprowadzi was z błędu. Autor kreuje świat na pograniczu polityki, biznesu i przestępczości. Uwierzcie mi, nie jest to miejsce, w którym chcielibyście się znaleźć.

Niestety pisarz nie był tak łaskawy dla swoich bohaterów, umieszczając ich właśnie w takiej rzeczywistości. Do postaci znanych z pierwszego tomu – choćby Kuby, Iwony czy Banana dołączają kolejni bohaterowie. Dominik Wierzbicki ma dwadzieścia lat i przeświadczenie, że świat stoi przed nim otworem. Jednak życie szybko zweryfikuje jego optymizm. Będąc w Tajlandii, jest świadkiem zajścia, które – uwiecznione przez niego na zdjęciu – wpłynie na jego przyszłość w stopniu, którego nie podejrzewał w najgorszych koszmarach.

Czy to możliwe, że człowiek uznany przez wszystkich za zmarłego żyje? Jakie tajemnice skrywa każdy z bohaterów? Choć na pozór wszyscy mają kontrolę nad własnym życiem, to tak naprawdę każdy jest zakładnikiem własnej przeszłości. Przeszłości, której nie można już zmienić. Można zmienić tylko przyszłość, ale okazuje się, że uczenie się na błędach to tylko pusty frazes.

„Dwudziestka” to nieprawdopodobna, wielowątkowa intryga, gdzie każdy chce wyprowadzić w pole każdego. Jednak kto tak naprawdę rozdaje karty, a kto jest tylko pionkiem w grze? Czy bohaterom uda się odkryć prawdę? Czy można się uwolnić od własnych demonów? Jeśli szukacie mocnej sensacji, osadzonej w polskich realiach politycznych, to bez wątpienia jest to powieść dla was.

Wojciech Sobański