Lektura wzbudziła mieszane uczucia. Z jednej strony książka porusza praktycznie nieznany w Polsce temat walk w Birmie podczas II wojny światowej w latach 1942-1945 (publikacje w języku polskim dotyczące tego zagadnienia są bardzo nieliczne – zresztą znaczenie tego teatru wojennego we wspomnianych latach systematycznie malało, w związku ze zmianami planów strategicznych aliantów), z drugiej opracowanie pozostawia duży niedosyt. Ukazuje wydarzenia przez pryzmat bardzo amerykański, koncentrując się nadto na losach amerykańskiego dowódcy, gen. J. Stilwella. To z pewnością postać wybitna i ciekawa, przesłania jednak w prezentowanej książce całość wydarzeń. Krótko mówiąc, zbyt dużo generała, zbyt mało szerszego omówienia sytuacji, przedstawienia planów i możliwości wszystkich stron konfliktu, wreszcie systematycznego przebiegu samych działań zbrojnych. Trudno na podstawie lektury uzyskać ogólny obraz kampanii. Z pewnym zdziwieniem przyjąłem też zamieszczone w tekście wzmianki na temat indyjskiego przywódcy, Mohandasa Gandhiego. Trafiają się one kilkakrotnie, mają charakter nader skrótowy (bo też i rola tej postaci w opisywanych wydarzeniach była tylko pośrednia), Gandhi ukazywany jest jednak zawsze w świetle bardzo negatywnym, jako działający przeciwko aliantom nacjonalista. Zapewne nie darzył Brytyjczyków sympatią, ale przypisywanie mu inspirowania działań terrorystycznych, zamachów i zabójstw, to jednak gruba przesada i wypaczanie faktów.

Lektura wzbudziła mieszane uczucia. Z jednej strony książka porusza praktycznie nieznany w Polsce temat walk w Birmie podczas II wojny światowej w latach 1942-1945 (publikacje w języku polskim dotyczące tego zagadnienia są bardzo nieliczne – zresztą znaczenie tego teatru wojennego we wspomnianych latach systematycznie malało, w związku ze zmianami planów strategicznych...