Nie wiem, jak ona to robi, ale gdy tylko sięgam po książkę autorstwa Marilynne Robinson, od razu czuję jakieś takie ciepło na sercu i bezpieczeństwo. To niezwykle komfortowe książki. I o ile pierwszy tom „Gilead” był pełen melancholii, smutku i religijnych rozważań, o tyle „Dom” to rodzinne ciepło, zapach placka w niedzielny poranek i spokój ducha.

W drugim tomie cyklu Robinson ponownie zabiera nas do małego miasteczka Gilead, ale tym razem mijamy dom pastora Amesa. Czytelnicy poznają rodzinę Boughtonów, młodszą siostrę Glorię, która mieszka ze starym już ojcem, by się nim opiekować, i pewnego syna marnotrawnego, który kiedyś opuszczał Gilead w atmosferze skandalu, a dziś chce powrotu na łono rodziny. I właśnie na tej relacji między rodzeństwem – Jackiem i Glorią – opiera się ta powieść. Nie zabraknie znów wątków religijnych, które były tak bardzo obecne w poprzednim tomie. Oczywiście pojawią się one w zdecydowanie mniejszym natężeniu, ale jednak. Robinson potrafi jednak wprowadzić ten wątek w naprawdę zręczny sposób, tak że nawet najbardziej kręcący nosem czytelnik sobie z tym poradzi.

W tej książce nie znajdziecie pościgów czy wybuchów ani wielkich plot twistów. To spokojna, można wręcz rzec jednostajna historia o rodzinie i o tym, jak skomplikowane relacje mogą powstać między jednostkami, które wchodzą w jej skład. To też opowieść o tym, w jaki sposób rodzina może odnaleźć się na tle małomiasteczkowej społeczności, gdzie sekrety nie istnieją, każdy wie wszystko o każdym, a nawet najmniejszy błąd nigdy nie zostaje wybaczony. Ta trójka będzie musiała na nowo przyzwyczaić się do swojej obecności pod jednym dachem i spróbować uleczyć wszelkie rany i zadrapania, które sobie wyrządzili przez ostatnie lata.

Ta książka jest rodziną, tak po prostu. To powieść, przez którą zdecydowanie się płynie, ciężko się od niej oderwać. Czytelnik brnie razem z autorką w skomplikowane relacje między rodzeństwem i między nimi a ojcem. I choć problemów nie będzie brakować, to Robinson jest autorką, która swoim stylem pisania daje czytelnikowi poczucie bezpieczeństwa i zaopiekowania. Nie spotkałam się z tym wcześniej i dlatego nie mogę się już doczekać kolejnego tomu.

Kinga Kolenda