Na czas chorobowy przypadła mi lektura „Dobry pies” autorstwa Susan Wilson.

Jest to powieść opowiedziana na dwa głosy skrzywdzonych przez los stworzeń: człowieka i psa.

Kiedy człowiek staje przyparty do muru przez tłumione w sobie przez wiele lat emocje może dojść do prawdziwej tragedii. Tak też było z głównym (ludzkim) bohaterem książki Dobry pies – Adamem Marchem, który przez niekontrolowany wybuch frustracji stracił wszytki co miał. Jednak (jak to czasami w życiu bywa) dostaje od losu drugą szansę, na naprawienie swego życia, przemyślenie oraz odzyskanie tego co najważniejsze… No właśnie, a co może być najważniejsze dla człowieka, którego jedynym celem było pięcie się po szczeblach kariery i podnoszenie swojego statusu społecznego?

Na szczęście dla Marcha na jego drodze „pokuty” staje pies odrzucony przez społeczeństwo, brzydki, poraniony i przeznaczony do uśpienia…

Czy tych dwoje samców alfa będzie potrafiło ze sobą współżyć, czy odnajdą chęć do życia i siły do zmiany?

Jedno jest pewne po tej lekturze na pewno inaczej spojrzymy na życie psów, a mam też taka nadzieję, że również na własne życie i nauczymy się dostrzegać to co najważniejsze.

A co to takiego, to już każdy sam musi sobie odpowiedzieć.

Na czas chorobowy przypadła mi lektura „Dobry pies” autorstwa Susan Wilson.

Jest to powieść opowiedziana na dwa głosy skrzywdzonych przez los stworzeń: człowieka i psa.

Kiedy człowiek staje przyparty do muru przez tłumione w sobie przez wiele lat emocje może dojść do prawdziwej tragedii. Tak też było z głównym (ludzkim) bohaterem książki Dobry pies – Adamem Marchem,...