Z tą książką zetknąłem się właściwie przypadkiem. Po przeczytaniu swoich wypożyczonych książek zamierzałem się udać do biblioteki po nowe, okazało się jednak, że jest chwilowo nieczynna. Stwierdziłem więc, że podwędzę jakąś pozycję z półki rodziców. Trafiło na "Diabelską grę". Z tego względu nie mam porównania z pierwszym tomem serii, czyli "Niemym krzykiem", którego (jeszcze) nie przeczytałem.

Moim zdaniem największą zaletą tej książki jest to, jak lekko i przyjemnie się ją czyta pomimo trudnej tematyki, jaka została w niej podjęta. Na uwagę zasługuje również postać doktor Alex Thorne - autorka wykreowała niezwykle intrygującą postać socjopatki całkowicie pozbawionej empatii i ostrożnie planującej każdy następny ruch. Łatwo się domyślić, że to właśnie ona stoi za większością popełnionych przestępstw - zresztą zdradza to sam tekst na tylnej okładce - ale nie uważam, że działa to na niekorzyść książki. Zamysłem autorki był tu raczej wgląd w umysł socjopaty i myślę, że wywiązała się z tego zadania. Co prawda w moim odczuciu postać doktor Alex lekko przyćmiła główną bohaterkę, ale i tak Kim Stone również była interesującą postacią.

Na koniec mogę powiedzieć tylko jedno - polecam. Zabieram się za "Niemy krzyk". :)

Z tą książką zetknąłem się właściwie przypadkiem. Po przeczytaniu swoich wypożyczonych książek zamierzałem się udać do biblioteki po nowe, okazało się jednak, że jest chwilowo nieczynna. Stwierdziłem więc, że podwędzę jakąś pozycję z półki rodziców. Trafiło na "Diabelską grę". Z tego względu nie mam porównania z pierwszym tomem serii, czyli "Niemym krzykiem",...