Adam Michnik to osoba budzącą wśród znacznej części społeczeństwa skrajne emocje - albo się go uwielbia i podziwia albo nie trawi i uznaje za oszołoma i prowokatora. Bez wątpienia jest on jedną z ważniejszych postaci w historii współczesnej Polski, osobą mająca realny i istotny wpływ na kształt dzisiejszej kultury i polityki. Osobiście mam do Michnika stosunek neutralny z lekkim nachyleniem w stronę pozytywnego, ale ja też jestem rocznikiem, który kojarzy go głównie z “Gazetą Wyborczą”, ewentualnie jakis pojedynczych artykułów i wiadomości czy wywiadów (bardziej o nim niż z nim) - bo okres jego największej aktywności przypada na lata przed moim urodzeniem i wczesne dzieciństwo. W związku z tym do biografii również zasiadłam z bezstronnym podejściem, bez uprzedzeń, kierując się ciekawością, a nie osobistymi sympatiami czy antypatiami. Dużo bardziej w „Demiurgu” od warstwy biograficznej interesowała mnie historyczno-polityczna. Liczyłam na książkę szeroko i wyczerpująco opisującą ostatnie kilkadziesiąt lat historii Polski, która dostarczy mi sporej dawki wiedzy o okresie, którego z autopsji nie znam, a na lekcjach historii nigdy nie był omawiany (bo przy przeciążeniu materiału historia na każdym etapie edukacji kończy się na II wojnie światowej) - i właśnie z tego powodu głównie wypożyczyłam. I dostałam dokładnie to czego oczekiwałam. „Demiurg” to dynamiczna i fascynująca podróż przez ostatnie kilka dekad, momentami szaleńcza, ani na chwilę nie zwalniająca tempa i nie dająca czasu na nudę.

Naszpikowana wydarzeniami, nazwiskami, miejscami, datami, stowarzyszeniami i klubami - a mimo to czyta się niespodziewanie lekko i płynnie. Na kartach książki - poza Michnikiem - osobą zaiste nieszablonową i wybitnie skomplikowaną, potwornie inteligentną i ambitną - ukazany jest cały świat ówczesnej elity kulturalnej i politycznej kraju. A są to indywidua równie, co najmniej, równie intrygujące i pasjonujące co główny bohater.

Roman Graczyk, pomimo, że zna Michnika osobiście i zerwał z nim kontakty towarzyskie i zawodowe w dość nieprzyjemnych okolicznościach, napisał biografię bardzo rzetelną. Nie faworyzuje i nie idealizuje, ani nie tępi i nie krytykuje bezpodstawnie Michnika, bez przegięcia w żadną stronę. Graczyk potrafi wyeksponować pozytywne cechy Michnika, jego zasługi kultury i polityki, ale gdy trzeba nie ucieka się i od opisów mroczniejsze strony życia i charakteru redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej”. Dystansuje się od swojego „bohatera” i nie wygłasza kategorycznych sądów, wstrzymuje się od subiektywnych ocen, a głównie oddaje głos innym, którzy Michnika znali osobiście.
„Demiurg” to świetnie napisana, niezwykle ciekawa biografia, po w najwyższym stopniu zadowoli nie tylko zaciekawionych życiem i osobą Michnika, ale i czytelników pasjonujących się historią i kulturą Polski.

instagram.com/romyczyta
facebook.com/romyczyta/
romy-czyta.blogspot.com

Adam Michnik to osoba budzącą wśród znacznej części społeczeństwa skrajne emocje - albo się go uwielbia i podziwia albo nie trawi i uznaje za oszołoma i prowokatora. Bez wątpienia jest on jedną z ważniejszych postaci w historii współczesnej Polski, osobą mająca realny i istotny wpływ na kształt dzisiejszej kultury i polityki. Osobiście mam do Michnika stosunek neutralny z...