"Dzika rzecz" zabiera nas do szalonego początku lat 90., gdzie po upadku poprzedniego ustroju, świat i społeczeństwo próbowało się odnaleźć w nowej rzeczywistości.
Otworzenie granic niosło za sobą napływ nowych inspiracji, co zdecydowanie wniosło nową świeżość w muzyce. Autor przedstawia nam szereg ciekawych zjawisk i undergroundowych artystów - mamy tu pełen przekrój, od punka, po rave, hip-hop i noise (i, oczywiście, wiele więcej).
W czasach, gdy wszystko wcale nie było takie łatwe, udało się stworzyć niepowtarzalny klimat, pojawiło się wielu niezapomnianych artystów, kluby i wydarzenia które obrosły legendą.

Choć muzyka stanowi elementarną część tej książki, nie ogranicza się tylko do niej -autor przybliża nam ogólny obraz tamtych czasów, jest mafia, narkotyki, telewizja i sztuka.

Dla mnie, mimo że nie są to "moje" czasy (rocznik 96'),była to świetna pozycja. Z tym, że bardzo dużo wspomnianych w niej zespołów znam, słucham bądź chociaż kojarzę. Mimo wszystko znalazłam tu także sporo nowych, bardzo ciekawych faktów.
Na pewno będzie to świetna rzecz dla osób, które albo wychowywały się w tamtych czasach, albo są po prostu ciekawe, jak to wszystko wtedy wyglądało, z zaznaczeniem, że niektórych może przytłoczyć/ zanudzić ilość nazw itp.

Jedynym minusem, choć nie jest on ogromnie znaczący, jest to że książka momentami bywa dość chaotyczna (co właściwie nawet pasuje do tematu),i czasem trzeba sobie samemu poskładać niektóre fakty, w miarę poznawania kolejnych rozdziałów.

"Dzika rzecz" zabiera nas do szalonego początku lat 90., gdzie po upadku poprzedniego ustroju, świat i społeczeństwo próbowało się odnaleźć w nowej rzeczywistości.
Otworzenie granic niosło za sobą napływ nowych inspiracji, co zdecydowanie wniosło nową świeżość w muzyce. Autor przedstawia nam szereg ciekawych zjawisk i undergroundowych artystów - mamy tu pełen przekrój, od...

Kolejna bardzo udana publikacja, która wyszła spod ręki Pan Rafała Księżyka. Ciekawa podróż przez świat muzyki rockowej (i nie tylko) oraz zjawisk okołomuzycznych z początku lat 90-tych XX wieku. Dopiero z perspektywy prawie 30 lat można ocenić i zrozumieć złożoność polskiego rynku muzycznego. Dziś mogę przyznać z całym spokojem: żyłem w naprawdę ciekawych czasach. Młodszemu pokoleniu może wydawać się wręcz niezrozumiały proceder wydawania nielegalnych kaset magnetofonowych, trudności ze znalezieniem prywatnej firmy fonograficznej, brak alternatyw dla publikacji własnej twórczości. To także fenomen tworzenia pierwszych klubów muzycznych, pierwsze audycje radiowe i czasopisma wydawane już po transformacji ustrojowej. A w tym wszystkim plejada zespołów sceny alternatywnej, które odcisnęły piętno na historii rodzimej muzyki. Nie chcę pisać więcej, aby nie zabrać przyjemności z czytania. Ale mogę zaręczyć, że lektura tej książki na długo zapadnie w pamięci.

Kolejna bardzo udana publikacja, która wyszła spod ręki Pan Rafała Księżyka. Ciekawa podróż przez świat muzyki rockowej (i nie tylko) oraz zjawisk okołomuzycznych z początku lat 90-tych XX wieku. Dopiero z perspektywy prawie 30 lat można ocenić i zrozumieć złożoność polskiego rynku muzycznego. Dziś mogę przyznać z całym spokojem: żyłem w naprawdę ciekawych czasach....

Doskonały temat. Tym razem jednak Rafał Księżyk napisał książkę na winie, czyli spisał wszystko co się nawinie. "Dzika rzecz. Polska muzyka i transformacja 1989-1993" nie jest obrazem kultury i sceny muzycznej, ale bardzo bogatym zbiorem ciekawych epizodów z tamtego czasu posegregowanych tematycznie, okraszonych cytatami wyjętymi z innych książek autora. A może zadanie, aby umieścić wszystko w jednej pozycji było zbyt karkołomne?

Doskonały temat. Tym razem jednak Rafał Księżyk napisał książkę na winie, czyli spisał wszystko co się nawinie. "Dzika rzecz. Polska muzyka i transformacja 1989-1993" nie jest obrazem kultury i sceny muzycznej, ale bardzo bogatym zbiorem ciekawych epizodów z tamtego czasu posegregowanych tematycznie, okraszonych cytatami wyjętymi z innych książek autora. A może zadanie, aby...

„Dzika rzecz. Polska muzyka i transformacja 1989-1993” to wielowątkowa opowieść o kulturze alternatywnej w Polsce, która wtedy właśnie - czyli po upadku poprzedniego ustroju i przed ukonstytuowaniem kolejnego systemu, znalazła wyrwę w ustalonym porządku, zdołała zaistnieć na szerszą skalę i dotrzeć do masowego odbiorcy. Rafał Księżyk pisze o najciekawszych ówczesnych zespołach rockowych i ich przełomowych płytach, o klubach, które stały się legendarne, o wywrotowych programach telewizyjnych i radiowych, o pionierach hip - hopu i o pierwszych imprezach rave. Ukazuje nam szeroki obraz polskiego undergroundu, który jak nigdy przedtem i nigdy potem wykorzystał swój moment. Najlepszy polski dziennikarz muzyczny opisuje jeden z najciekawszych okresów w polskiej kulturze XX wieku.

https://www.instagram.com/p/COplRqQhkVH/

„Dzika rzecz. Polska muzyka i transformacja 1989-1993” to wielowątkowa opowieść o kulturze alternatywnej w Polsce, która wtedy właśnie - czyli po upadku poprzedniego ustroju i przed ukonstytuowaniem kolejnego systemu, znalazła wyrwę w ustalonym porządku, zdołała zaistnieć na szerszą skalę i dotrzeć do masowego odbiorcy. Rafał Księżyk pisze o najciekawszych ówczesnych...

Chyba nie powstała dotąd książka, która w tak zwięzły i jednocześnie przystępny opowiadała o szczególnym okresie rozwoju i - zgodnie z tytułem - transformacji polskiej sceny muzycznej. Księżyk pisze nie tylko o specyfice rodzimych alternatywy i undergroundu - choć skupia się na nich - ale też daje przekrojowy rzut na unikatową i niepowtarzalną - chyba w skali światowej - historię początku, postępu i - w aż nazbyt licznych przypadkach - upadku wielu polskich zespołów i artystów tworzących nie tylko muzykę, ale też obrastających subkulturową społecznością z tak odległych od siebie przestrzeni, jak techno, rap, punk czy metal...

Ponadto dzieło przekrojowe, o kultowych lokalach, czasopismach i koncertach powiązanych z tematyką publikacji, wzbogacone fotosami z archiwum autora, jak i bohaterów książki. Fanom muzyki alternatywnej, niezależnej - jak i, nieproporcjonalnie względem tychże, komercyjnej - z okresu i wszech zjawisk powiązanych chyba polecać nie muszę! Pozostałym? Cóż, będzie to dla nich całkiem ciekawa lekcja historii - nie tylko z zakresu muzyki. Polecam!

Chyba nie powstała dotąd książka, która w tak zwięzły i jednocześnie przystępny opowiadała o szczególnym okresie rozwoju i - zgodnie z tytułem - transformacji polskiej sceny muzycznej. Księżyk pisze nie tylko o specyfice rodzimych alternatywy i undergroundu - choć skupia się na nich - ale też daje przekrojowy rzut na unikatową i niepowtarzalną - chyba w skali światowej -...

Rafał Księżyk znakomicie pisze o muzyce. Tym razem takoż. Dałbym gwiazdek więcej gdybym mógł, podczas lektury zapodać sobie np. CD z choćby niektórymi kapelami, utworami, tak według chronologii. Dołaczonego do ksiązki. Jasna rzecz. Ale....musiały mię wystarczyć zdania napisane przez autora. Bardzo dobrze napisane.

Rafał Księżyk znakomicie pisze o muzyce. Tym razem takoż. Dałbym gwiazdek więcej gdybym mógł, podczas lektury zapodać sobie np. CD z choćby niektórymi kapelami, utworami, tak według chronologii. Dołaczonego do ksiązki. Jasna rzecz. Ale....musiały mię wystarczyć zdania napisane przez autora. Bardzo dobrze napisane.

Czytając miałem wrażenie, że to polska wersja "Please kill me" McCaina i McNeila.
Monumentalna praca. Wbrew informacjom z okładki nie ogranicza się tylko do muzyki i obejmuje znacznie dłuższy okres czasu. To xiązka o sztuce, a muzyka jest tylko jej częścią. Księżyk pisze o teatrze, telewizji, radiu, narkotykach, mafii, miejscach i ludziach. A jeśli już o muzyce to przedstawia pełne jej spektrum: od punka do techno, od rock'n'rolla do disco polo. Niektóre historie ciągnie aż do czasów obecnych.
Niby wiedziałem dużo o muzyce lat 90-tych, ale w tej xiążce znalazłem sporo bardzo ciekawych historii, o których nie miałem pojęcia. Z tym, że temat i czas były mi bardzo bliskie. Jeśli ktoś nie przeżył tamtych czasów, nie słuchał tamtej muzyki, nie bywał w tamtych miejscach, nie znał tamtych ludzi to niestety może poczuć się znudzony.

Czytając miałem wrażenie, że to polska wersja "Please kill me" McCaina i McNeila.
Monumentalna praca. Wbrew informacjom z okładki nie ogranicza się tylko do muzyki i obejmuje znacznie dłuższy okres czasu. To xiązka o sztuce, a muzyka jest tylko jej częścią. Księżyk pisze o teatrze, telewizji, radiu, narkotykach, mafii, miejscach i ludziach. A jeśli już o muzyce to...

Można się czepiać do wyboru historii i kąpel, ale to subiektywny wybór Autora, osobiście zresztą zaangażowanego w rzeczywistość, o której pisze. Dla wszystkich, którzy słuchali Izraela z kaset, ale też i dla tych, którzy chcą po prostu lepiej poznać historię polskiej muzyki.

Można się czepiać do wyboru historii i kąpel, ale to subiektywny wybór Autora, osobiście zresztą zaangażowanego w rzeczywistość, o której pisze. Dla wszystkich, którzy słuchali Izraela z kaset, ale też i dla tych, którzy chcą po prostu lepiej poznać historię polskiej muzyki.

Zacznę od „oczywistej oczywistości”. Przemiany zapoczątkowane w 1989 roku dotyczyły każdej sfery naszego życia. Kultury też. A co za tym idzie i muzyki. I o tym jest ta książka. Przy czym Rafał Księżyk postanowił ograniczyć się do tzw. undergroundu ( o czym lojalnie uprzedza wydawca). W związku z tym czytając „Dziką rzecz” mamy okazję dowiedzieć jak na przełomie lat 80 i 90-tych wyglądały losy takich zespołów jak Apteka czy Izrael. Autor nie zapomina też o „wschodzących gwiazdach” tego okresu (Hey, Wilki),ale poświęca im znacznie mniej miejsca. Natomiast zupełnie pomija zespoły, które „rządziły” na początku lat 80-tych XX wieku. Inna sprawa, ze większość z nich w tym czasie nie funkcjonowała. Ale „Dzika rzecz” to nie tylko książka o zespołach rockowych. Autor opisuje też początki polskiego hip-hopu i rodzącą się w tym czasie scenę techno. Poza tym stara się spojrzeć szerzej na kwestię muzyki. Stąd w książce rozdziały poświęcone m. in. rynkowi muzycznemu, klubom czy np. festiwalowi w Jarocinie. Ma też na uwadze współdziałanie muzyków z przedstawicielami innych gatunków sztuki. M. in. dlatego wspomina chociażby o takich kolektywach jak Totart. Dzięki temu otrzymujemy w miarę wierny obraz tego co się działo we wspomnianym undergroundzie w „okresie przełomu’. A okazuje się, że działo się tam całkiem sporo. Podobnie jak w polityce czy też gospodarce.
Dla mnie lektura „Dzikiej rzeczy” była swoistym „powrotem do przeszłości”. Bo o części opisanych faktów wiedziałem. Ale dowiedziałem się też wielu nowych rzeczy.
Wydaje mi się, że „Dzika rzecz” najbardziej przypadnie do gustu takim ludziom jak ja, czyli interesującym się muzyką i pamiętającym tamte czasy. Ale polecam ją też innym. Szczególnie tym, którzy interesują się historią naszego kraju, bo mogą z niej dowiedzieć się czegoś nowego.

Zacznę od „oczywistej oczywistości”. Przemiany zapoczątkowane w 1989 roku dotyczyły każdej sfery naszego życia. Kultury też. A co za tym idzie i muzyki. I o tym jest ta książka. Przy czym Rafał Księżyk postanowił ograniczyć się do tzw. undergroundu ( o czym lojalnie uprzedza wydawca). W związku z tym czytając „Dziką rzecz” mamy okazję dowiedzieć jak na przełomie lat 80 i...

Dzika lektura. Tylko dla muzykofilów.

Dzika lektura. Tylko dla muzykofilów.