Mam świetną wiadomość dla tych czytelników, którzy lubią, gdy fabuła nie tylko toczy się wokół ciekawych bohaterów, ale także rozciąga się na wiele wieków. "Dar Krwi" zawiera oba te aspekty, a ponadto jest queerowym spinem historii, która na kartach powieści pojawiała się od dawna. Jako że nieustannie poszukuję lektur opowiadających o wampirach, to nie mogłam przejść obok niej obojętnie. Co najważniejsze, autorka fenomenalnie poradziła sobie z tematyką tych krwiopijczych istot. Opis nie kłamie, nazywając tę opowieść liryczną. Język w książce jest naprawdę wyjątkowy i sprawia, że czyta się ją jak prozę poetycką. Skłania on do refleksji i zachęca do zatrzymania się na dłużej przy niemal każdym paragrafie. Dobrze współgra to z długością powieści, która liczy sobie zaledwie ponad 300 stron. Dzięki tej mieszance stronice przewraca się niemal automatycznie, a czytaniu towarzyszą same pozytywne doświadczenia. "Dar Krwi" łączy w sobie zarówno elementy horroru, jak i romansu, a wszystko to okraszone jest szczyptą fantastyki. Jak dla mnie jest to mieszanka idealna, bo to moje ulubione gatunki literackie. Pojawiły się tutaj sceny, które mogą nie nadawać się dla wrażliwych, konkretnie opisy krwi oraz pożywiania się nią. Mnie takie sceny ekscytują, gdyż uwielbiam krwawe i brutalne książki, szczególnie jeśli sięgam po horror. Lubię czuć dreszczyk emocji, a ta lektura zdecydowanie mi go dostarczyła. Jednymi z ciekawszych aspektów tej pozycji są relacje, które łączą bohaterów. Są one tak piekielnie złożone, że aż ciężko o nich zapomnieć. Postaci niekiedy rywalizują ze sobą, innymi razy mają na swoim punkcie obsesję. Niezaprzeczalnie jednak małżonków łączy silna więź. Romans nie jest przy tym szczególnie "pikantny". Sceny łóżkowe zostały opisane, ale nie jest ich zbyt dużo. Myślę, że ich liczba została należycie wyważona, nie stanowią więc głównego elementu fabuły, a wyłącznie jej uzupełnienie.