Przerażająca książka o tym jak dorośli ludzie (autor z żoną) i ich córka ( w chwili adopcji psa 12 letnia) adoptują nieufnego, małego pieska dla dziecka , a następnie zupełnie nie potrafią sie porozumieć z własnym psem, ani nawet zapewnić mu bezpieczeństwa, a jednocześnie uważają to za bardzo zabawne.

Czytałam ksiązkę z bólem serca; tak jak z bólem serca patrzę czasem jak ludzie traktują swoje psy -po prostu bezmyślnie. Teraz popularne jest wychodzenie na spacer z psem, i jednocześnie oglądanie filmów na telefonie.

Więc autor (i jego zona) pakowali psa do klatki , chociaz nie nauczyli go wczesnej przebywania w klatce i byli zaskoczeni i w sumie rozbawieni (dorośli, pełnosprawni umysłowo ludzi) ze nieufny pies, wziety świeżo ze schronisko w panice, usiłował się z tej klatki wydostać.

A potem pakowali go do mocniejszej klatki - jakby to był jakiś szczur laboratoryjny i jakby oni sprawdzali ile wytrzyma. psychicznie i fizycznie.
Pies ważył ok 5 kg.

Spędzili długi czas na szukaniu psa do adopcji oglądając psie zdjęcia w necie, bo ich warunki własciwie ograniczały sie do tego, że pies ma być mały i zachowywać czystość, ale zupełnie się nie przygotowali do opieki nad tym psem - nie przeczytali żadnej porządnej książki o opiece nad psami, ani porządnych artykułów w necie. Coś tam czytali w stylu "zapewnij psu miłość" , ale żadnych konkretnej wiedzy nie mieli, ani nawet nie usiłowali mieć, ani przed wzięciem psa, ani w trakcie opieki nad psem.

Pies im uciekał, wiedzieli o tym i dalej nieszczególnie go pilnowali, bo ponownie im uciekł, potracił go SUV i pies miał uszkodzoną miednicę. I musiał mieć operacje.

Mnóstwo jest opisów jak strasznie autor przezywał operacje psa, aż z nerwów poszedł z zoną na wykwitną kolacje do restauracji.
Autor tak strasznie siebie żałował w czasie operacji psa, że nie starczyło mu czasu na pomyślenie o psie, który był w psim szpitalu. Nawet nie poczytał w necie jak opiekować się psem po operacji,
jak lekarz zalecił klatkę to ponownie psa wsadzili do klatki; ponownie bez żadnego przygotowania

wiec naprawdę przerażające jest czytać jak bezmyślni i okrutni są ludzie w stosunku do psów; a nawet tego nie widzą - wydaje im sie to zabawne, że pies z rozwalona miednicą, świeżo po operacji, walczy z klatką -bo boi się panicznie zamknięcia

albo przez godzinę ucieka przed autorem po całym domu, bo nie chce z nim wyjść na spacer

Przerażająca książka o tym jak dorośli ludzie (autor z żoną) i ich córka ( w chwili adopcji psa 12 letnia) adoptują nieufnego, małego pieska dla dziecka , a następnie zupełnie nie potrafią sie porozumieć z własnym psem, ani nawet zapewnić mu bezpieczeństwa, a jednocześnie uważają to za bardzo zabawne.

Czytałam ksiązkę z bólem serca; tak jak z bólem serca patrzę czasem...