Kiedyś uwielbiałam twórczość @guillaume_musso , ale te, które miałam okazję czytać w ubiegłym roku, nie zrobiły na mnie wielkiego wrażenia. "Central park" długo leżał na półce, bo bałam się kolejnego rozczarowania. Czy słusznie?

Pomysł na rozpoczęcie książki bardzo mi się spodobał. Wyobraźcie sobie pobudkę w Central Parku. Jesteście spięci kajdankami z zupełnie obcym człowiekiem. On jest równie zaskoczony jak Wy. Jakby sama ta sytuacja nie była abstrakcyjna - ostatnie co pamiętacie to wieczór spędzony w Paryżu, podczas gdy Twój "współwięzień" przebywał w Dublinie. On nie ma pojęcia kim jesteś i co robi spięty z Tobą. Dla mnie brzmi to świetnie.
Potem jednak moje zainteresowanie malało, aż do połowy książki, kiedy wszystko wydawało mi się za bardzo naciągane. Już obawiałam się kolejnego rozczarowania książką, gdy nagły plot twist w drugiej połowie zupełnie zbił mnie z tropu. To było coś całkowicie zaskakującego, niespodziewanego. Samo zakończenie nie do końca przypadło mi do gustu, ale jest bardzo w stylu autora.
Cieszę się, że po długiej przerwie powróciłam do twórczości autora bo jego lekkie, przystępne pióro świetnie wkomponowało się w mój urlop 🙂

Kiedyś uwielbiałam twórczość @guillaume_musso , ale te, które miałam okazję czytać w ubiegłym roku, nie zrobiły na mnie wielkiego wrażenia. "Central park" długo leżał na półce, bo bałam się kolejnego rozczarowania. Czy słusznie?

Pomysł na rozpoczęcie książki bardzo mi się spodobał. Wyobraźcie sobie pobudkę w Central Parku. Jesteście spięci kajdankami z zupełnie obcym...