61/2023 (audiobook 34/2023)
Kolejny z sentymentalnych powrotów. Kto wie, czy nie najważniejszy – jeśli brać pod uwagę właśnie sentyment.
Oto bowiem cofam się pamięcią wiele lat wstecz, jestem w czwartej, może piątej klasie szkoły podstawowej, siedzę w ławce, przede mną ostemplowane kartki, gdyż właśnie uczestniczę w jakiejś Olimpiadzie z języka polskiego.
Tematu wypracowania nie pamiętam. Pamiętam za do doskonale, o czym pisałem.
Całą pracę poświęciłem Peterowi Shannonowi – dzielnemu australijskiemu pilotowi, więźniowi japońskiego obozu, który wraz z towarzyszami dokonał brawurowej ucieczki i przedzierał się przez dżunglę Sumatry i Jawy, by po wielu dramatycznych przeżyciach świadczyć po wojnie w procesie przeciwko japońskiemu zbrodniarzowi.
Wygraliśmy wtedy obaj. Shannon – życie, ja – tę Olimpiadę.

Wiele lat później skończyłem Filologię Polską na UWr, a po kolejnych wielu latach – wróciłem do książki Bohdana Arcta.
Przeżyłem ją oczywiście inaczej niż tamten dziesięcioletni chłopiec.
Ale z wielką radością odnotowuję, iż powieść ta zupełnie się nie “zestarzała”. To naprawdę świetna literatura, wspaniale napisana książka, mogąca stanowić wzór dla podobnych sobie przykładów gatunkowych. Klamra kompozycyjna spina w całość zwartą historię, całościowo ujmując losy głównego bohatera. A sama historia – oprócz wymiaru jednostkowego – ma także wymiar szerszy: dla młodego czytelnika jest wartościowym źródłem wiedzy na temat przebiegu wojny w tamtym rejonie, oblężenia i upadku Singapuru, wreszcie – losów alianckich jeńców pod japońską okupacją.
Wspomniałem o młodym czytelniku, jednak nie należy traktować tej książki jako literatury młodzieżowej – absolutnie.
To kawał literatury wojennej, godnej ekranizacji dokonanej z rozmachem i wielkim budżetem.

Cieszę się, że fale mej pamięci wyrzuciły na brzeg wspomnienie o tej książce, że odnalazłem po latach Petera Shannona i mogłem odnaleźć siebie z tamtych lat a w sobie – tamtego dzieciaka.
Mocno zbiega się to z puentą mej, w sumie niedawnej, piosenki:
“Wzruszeń wilgoć napływa do oczu
Z pewnych rzeczy do dziś nie wyrosłem
Jeszcze raz chciałbym dzieckiem się poczuć
Które czuło się bardzo dorosłe”

Książki wysłuchałem w wersji audio, w interpretacji Macieja Jabłońskiego. Wspaniała lektorska robota!

61/2023 (audiobook 34/2023)
Kolejny z sentymentalnych powrotów. Kto wie, czy nie najważniejszy – jeśli brać pod uwagę właśnie sentyment.
Oto bowiem cofam się pamięcią wiele lat wstecz, jestem w czwartej, może piątej klasie szkoły podstawowej, siedzę w ławce, przede mną ostemplowane kartki, gdyż właśnie uczestniczę w jakiejś Olimpiadzie z języka polskiego.
Tematu...