W swojej debiutanckiej powieści, która ukazała się w Wielkiej Brytanii w 2002 roku, Monica Ali zaprasza nas do świata zupełnie nam, Polakom, nieznanego. Główna bohaterka Nazneen urodziła się w biednej bangladeskiej wiosce. I tylko cud, albo i niezwykła wola przeżycia, sprawiły, że jej maleńkie serce zaczęło bić.

W 1985 roku, w wieku osiemnastu lat, Nazneen została żoną obcego, starszego od siebie ponad dwukrotnie mężczyzny i wyjechała z nim do Londynu. Od tego momentu zmieniło się całe jej życie. Jej codzienność ograniczona została ścianami niewielkiego mieszkania socjalnego z widokiem na pozbawione zieleni podwórko i, taki sam jak jej, blok naprzeciwko. Każdy dzień jest podobny do poprzedniego: wypełniają go obowiązki domowe, polegające na obsługiwaniu wymagającego męża oraz wysłychiwaniu jego niekończących się przemówień. Chanu ma mianowicie niezwykle wysokie mniemanie o sobie i własnych umiejętnościach, co przejawia się w snuciu ambitnych planów na przyszłość. Nazneen nie zna angielskiego, bardzo rzadko wychodzi na ulicę, a jeśli już, to zawsze w towarzystwie męża, nigdy sama. Jedną z niewielu rozrywek stanowią dla niej listy od siostry Hasiny. Po kilku latach małżeństwa Nazneen zachodzi w ciążę i rodzi syna. Macierzyństwo dodaje jej odwagi, pomaga poradzić sobie z ogromną tęsknotą za ojczyzną, za siostrą i wszystkim, co kojarzy jej się ze szczęśliwym dzieciństwem.
Niestety szczęście Nazneen nie trwa długo. Jej synek umiera. A czytelnik przenosi się do Bangladeszu i poznaje losy młodszej siostry Nazneen. Hasina złamała islamskie tradycje, dobrowolnie opuściłą najpierw dom rodzinny, a później męża, przez co skazana została na samotne, pełne niebezpieczeństw życie w Dakce, stolicy Bangladeszu.

Mijają lata. Nazneen rodzi dwie córki. Jej mąż Chanu porzuciwszy marzenia o karierze, snuje plany o powrocie do kraju. Nazneen zmieniła się, dojrzała. Podjęła pracę zarobkową, nauczyła się podstaw angielskiego, poznała Karima. Niepostrzeżenie z młodej, zahukanej, wiejskiej, bangladeskiej dziewczyny wyrosła silna kobieta, która w decydującym momencie zawalczy o przyszłość swoją i swoich córek.

Brick Lane to wyjątkowa książka o potrzebie zrozumienia, o różnicach kulturowych, o życiu na obczyźnie. Jej akcja toczy się powoli, przepełniona jest egzotycznymi smakami i dźwiękami towarzyszącymi Nazneen na każdym kroku. Czasem zachowanie głównej bohaterki wydawało mi się niezrozumiałe, jej decyzje trudne do wytłumaczenia. Ale zawsze okazywało się, że w jej wyborach kryje się mądrość i pewność, że cierpliwością i uporem można osiągnąć nawet najbardziej odległe cele. Jest to powieść o sile i solidarności kobiet, które z dala od ojczyzny, w obcej kulturze, nie znając języka, potrafią zatroszczyć się o siebie i dzieci, nie tracąc przy tym poczucia humoru i optymizmu. Monica Ali w swojej powieści stworzyła wiele interesujących kobiecych postaci. Nie każda z nich jest sympatyczna, ale każda w swoim uporze i wytrwałości godna podziwu.
Polecam!

Więcej recenzji na moim blogu: www.katalog-tytulowy.blogspot.com
Zapraszam!

W swojej debiutanckiej powieści, która ukazała się w Wielkiej Brytanii w 2002 roku, Monica Ali zaprasza nas do świata zupełnie nam, Polakom, nieznanego. Główna bohaterka Nazneen urodziła się w biednej bangladeskiej wiosce. I tylko cud, albo i niezwykła wola przeżycia, sprawiły, że jej maleńkie serce zaczęło bić.

W 1985 roku, w wieku osiemnastu lat, Nazneen została żoną...