Mam mieszane uczucia w stosunku do tej powieści, ponieważ wg. mnie jest napisana w sposób bardzo nierówny. Początek był super. Pomyślałam, że to może być nawet coś w stylu kobiecego Indiany Jonesa - no może nie aż tak dosłownie, ale byłam nastawiona na przygodę w cudownej scenerii Afryki. Podobali mi się bohaterowie, dialogi, opisy przyrody, umiejętnie skonstruowane napięcie odnośnie rodzinnej tajemnicy - to wszystko w odpowiednich proporcjach. A potem klops. Gdzieś tak w połowie powieści, może wcześniej, zaczęły się filozoficzne wywody. Początkowo myślałam, że ok, może to tylko taka wstawka i powieść powróci do początkowej formy. Niestety się rozczarowałam. Myślę, że ponad połowa książki poświęcona była szukaniu własnego "ja" bohaterki i filozofii, co mnie bardzo wymęczyło. Drugą część powieści czytało mi się z trudem i ciągle się zastanawiałam czy w końcu i kiedy autorka powróci do stylu z początku powieści. Jak to się mówi: tak dobrze żarło i zdechło.

Mam mieszane uczucia w stosunku do tej powieści, ponieważ wg. mnie jest napisana w sposób bardzo nierówny. Początek był super. Pomyślałam, że to może być nawet coś w stylu kobiecego Indiany Jonesa - no może nie aż tak dosłownie, ale byłam nastawiona na przygodę w cudownej scenerii Afryki. Podobali mi się bohaterowie, dialogi, opisy przyrody, umiejętnie skonstruowane...