Poczatek mnie rozczarował. Środek mnie wkurzał. Zakończenie było zaskakujące. Książkę czytałam przez pryzmat doświadczeń wojennych narodu polskiego i okrucieństwa Niemców, dopatrując się znanego i obecnego wciąż poszerzania przestrzeni życiowej panów świata Niemców ich potrzeby dominacji nad innymi narodami i wykorzystywania taniej siły roboczej w Niemczech i ich byłych i "obecnych " koloniach. Ale takie są fakty. Gdyby tą książkę napisała nie Niemka nie byłoby w niej tylu barw. Pominąwszy dziwaczne wierzenia, nie wiem czy autentyczne. Nie znalazłam ich potwierdzenia w internecie. Chętnie chcialabym dowiedzieć się czy to tylko fantazja? Umieranie starszych kobiet ma nieco wspólnego z japońskim zwyczajem odchodzenia na górę i umierania w samotności czy indyjską śmiercią przez zagłodzenie wdów. Ale ten fragment o wierzeniach był dla mnie chaotyczny.
Mam mieszane uczucia. Część jak niemiecki romans w najgorszym wydaniu. Ale w części dość zaskakująca . Przeczytałam w jeden dzień. Chyba jednak polecam mimo tych zastrzeżeń.

Poczatek mnie rozczarował. Środek mnie wkurzał. Zakończenie było zaskakujące. Książkę czytałam przez pryzmat doświadczeń wojennych narodu polskiego i okrucieństwa Niemców, dopatrując się znanego i obecnego wciąż poszerzania przestrzeni życiowej panów świata Niemców ich potrzeby dominacji nad innymi narodami i wykorzystywania taniej siły roboczej w Niemczech i ich byłych i...

Może to przez pandemię i zamknięcie, może coś innego, ale książka mnie wciągnęła. Szukanie siebie, swoich korzeni, swojego miejsca. Odkrywanie tajemnic swojego pochodzenia. Chyba potrzebowałam takiego oderwania od naszej zamaskowanej codzienności. Jak rózne są wierzenia, obyczaje, jak można zmienić swoje życie. Czy żywioły mogą nami rządzić? Zazdroszczę ludziom, którzy potrafią porzucić nasz zelektryfikowany cyfrowy świat i udać się w podróż w nieznane. Może kiedyś...

Może to przez pandemię i zamknięcie, może coś innego, ale książka mnie wciągnęła. Szukanie siebie, swoich korzeni, swojego miejsca. Odkrywanie tajemnic swojego pochodzenia. Chyba potrzebowałam takiego oderwania od naszej zamaskowanej codzienności. Jak rózne są wierzenia, obyczaje, jak można zmienić swoje życie. Czy żywioły mogą nami rządzić? Zazdroszczę ludziom, którzy...

Mam mieszane uczucia w stosunku do tej powieści, ponieważ wg. mnie jest napisana w sposób bardzo nierówny. Początek był super. Pomyślałam, że to może być nawet coś w stylu kobiecego Indiany Jonesa - no może nie aż tak dosłownie, ale byłam nastawiona na przygodę w cudownej scenerii Afryki. Podobali mi się bohaterowie, dialogi, opisy przyrody, umiejętnie skonstruowane napięcie odnośnie rodzinnej tajemnicy - to wszystko w odpowiednich proporcjach. A potem klops. Gdzieś tak w połowie powieści, może wcześniej, zaczęły się filozoficzne wywody. Początkowo myślałam, że ok, może to tylko taka wstawka i powieść powróci do początkowej formy. Niestety się rozczarowałam. Myślę, że ponad połowa książki poświęcona była szukaniu własnego "ja" bohaterki i filozofii, co mnie bardzo wymęczyło. Drugą część powieści czytało mi się z trudem i ciągle się zastanawiałam czy w końcu i kiedy autorka powróci do stylu z początku powieści. Jak to się mówi: tak dobrze żarło i zdechło.

Mam mieszane uczucia w stosunku do tej powieści, ponieważ wg. mnie jest napisana w sposób bardzo nierówny. Początek był super. Pomyślałam, że to może być nawet coś w stylu kobiecego Indiany Jonesa - no może nie aż tak dosłownie, ale byłam nastawiona na przygodę w cudownej scenerii Afryki. Podobali mi się bohaterowie, dialogi, opisy przyrody, umiejętnie skonstruowane...

Zapowiadało się nawet fajnie,ale im dalej tym gorzej. Strasznie znudziły mnie te filozoficzne wywody.
Albo może to nie był odpowiedni czas na te książkę...

Zapowiadało się nawet fajnie,ale im dalej tym gorzej. Strasznie znudziły mnie te filozoficzne wywody.
Albo może to nie był odpowiedni czas na te książkę...

Historia ciekawa, lecz nie wciągnęła mnie tak, jak się spodziewałam. Dłużyła mi się. Jednak sądzę, że warto ją przeczytać. Zmusza do jakiś refleksji nad swoim życiem, nad sobą i można wygrzebać ciekawe cytaty. Polecam, jeśli ktoś chce się trochę "wysilić" przy czytaniu.

Jeśli chcesz się zagłębić z moją dokładną opinią, zapraszam na mojego bloga www.puszczonewniepamiec.blogspot.com :)

Historia ciekawa, lecz nie wciągnęła mnie tak, jak się spodziewałam. Dłużyła mi się. Jednak sądzę, że warto ją przeczytać. Zmusza do jakiś refleksji nad swoim życiem, nad sobą i można wygrzebać ciekawe cytaty. Polecam, jeśli ktoś chce się trochę "wysilić" przy czytaniu.

Jeśli chcesz się zagłębić z moją dokładną opinią, zapraszam na mojego bloga...

Wiktoria nie jest szczęśliwą kobietą. Rozwód, utrata pracy, śmierć matki - wszystko to sprawia, że jej życie obrało kręte drogi. Do tego zbędne kilogramy, niezbyt młodzieńczy wiek i brak umiejętności planistycznych wcale nie ułatwiają wyjścia na prostą. Wiktoria pogubiła się na ścieżkach swego życia.
Podczas porządków na strychu, przypadkowo znajduje glinianą figurkę przedstawiającą kobietę.
Wiktoria wtedy jeszcze nie wie, że to początek jej wielkiej, życiowej podróży do wnętrza samej siebie, która odmieni ją i jej życie na zawsze.

Nie są mi znane powieści I. M. Hilliges dzięki, którym zasłynęła. „Boginka” trafiła przypadkowo w moje ręce i stwierdzam, że jestem z niej zadowolona. Spokojna książka obyczajowa o odkrywaniu zależności człowieka i Matki Natury. Powrót do korzeni, postrzeganie osobowości poprzez żywioły.
Książka – mentorka. Dobra na odprężenie.

Wiktoria nie jest szczęśliwą kobietą. Rozwód, utrata pracy, śmierć matki - wszystko to sprawia, że jej życie obrało kręte drogi. Do tego zbędne kilogramy, niezbyt młodzieńczy wiek i brak umiejętności planistycznych wcale nie ułatwiają wyjścia na prostą. Wiktoria pogubiła się na ścieżkach swego życia.
Podczas porządków na strychu, przypadkowo znajduje glinianą figurkę...

Aż chce się pojechać do Afryki. 4 Matki, The Secret, Wiktoria przemieniona w Inę.
Ciekawa historia

Aż chce się pojechać do Afryki. 4 Matki, The Secret, Wiktoria przemieniona w Inę.
Ciekawa historia

Tym razem miałam przyjemność przeczytać "Boginkę" i muszę przyznać, że choć do książki na samym początku nie byłam jakoś szczególnie zainteresowana, to z czasem byłam coraz bardziej ciekawa dalszych losów Wiktorii. Mimo to książka moim zdaniem nie należy do tych, które na odłożenie nie można sobie pozwolić. Ot, taka jedna z lepszych książek i tyle... Może po prostu jeszcze do niej nie dorosłam? Nie wiem.
Po śmierci matki Wiktoria postanawia sprzedać zaniedbany i za duży dla niej samej dom. Podczas przygotowań do sprzedaży domu znajduje na strychu starą figurkę kobiety, która ma około 3 tysięcy lat. Jasmin, córka kobiety zostaje zapoznana z informacjami na temat swojej rodzicielki, na które nigdy nie zwróciła uwagi. Wiktoria za namową zaprzyjaźnionego księgarza postanawia wybrać się po raz pierwszy do miejsca swojego narodzenia, Kabelok by odnaleźć swoją ciotkę.

Tak naprawdę to już nie wiem co mogłabym o tej książce napisać, więc już chyba na tym skończę. Wybaczcie...

Podsumowując książka jest bardzo dobra, ale nie rewelacyjna.
Powiedziałabym, że takie 7/10...

Tym razem miałam przyjemność przeczytać "Boginkę" i muszę przyznać, że choć do książki na samym początku nie byłam jakoś szczególnie zainteresowana, to z czasem byłam coraz bardziej ciekawa dalszych losów Wiktorii. Mimo to książka moim zdaniem nie należy do tych, które na odłożenie nie można sobie pozwolić. Ot, taka jedna z lepszych książek i tyle... Może po prostu jeszcze...

„Boginka” to moja pierwsza powieść autorki Ilony Marii Hilliges, jak również pierwszy kontakt z Afryką w literaturze. Na początku nie wiedziałam czego się spodziewać. Czy taka tematyka przypadnie mi do gustu ?
Ciągle powtarzający się, tajemniczy sen, który pojawia się już w prologu, kryje za sobą jakąś historię. Początkowo życie głównej bohaterki Wiktorii wygląda zupełnie zwyczajnie, wraz z ludzkimi dramatami, po prostu życie. Jednak wszystko nabiera tempa kiedy w rzeczach zmarłej matki na strychu znajduje starą afrykańską figurkę, przypominającą boginie z dawnych epok. Tajemnica, skąd ona pochodzi i czemu znalazła ją akurat u siebie w domu, doprowadza Wiktorię do podróży we własną przeszłość. Przypadkowe poszlaki dotyczące jej rodziny, sprawiają, że główna bohaterka zdobywa się na szalony pomysł i leci do Nigerii odnaleźć swoją ciotkę Teodorę.
Kabelok jak się okazuje, jest kolebką jej życia. Można by powiedzieć, że w tej osadzie panuje bieda i ogólne zacofanie. Jednak w tej książce zostało to pokazane nie jako wada, a zaleta. Wszystkie opisy dzikiej przyrody działają na wyobraźnię. A Afryka nie wydaje się taka straszna na jaką często może wyglądać. Główna bohaterka odbywa podróż w głąb samej siebie. Szuka swoich korzeni i pragnie dowiedzieć się czy w jej duszy gra Afryka. Wszystkie rytuały tamtejszych wierzeń mogą nam wydawać się dziwne, jednak mówią one o ogólnej harmonii z przyrodą.
Książka trzyma nas w napięciu do samego końca, gdyż czytelnik przyzwyczajony już do toku wydarzeń biegnących w powieści nie spodziewa się pewnych faktów, które zaskakują i trochę wywracają tę historię do góry nogami. Niestety bardzo długie rozdziały, sprawiały, że czasem czytanie po prostu dłużyło mi się. Jednak ogólny pomysł na Afrykę w tym wydaniu podobał mi się i była to bardzo ciekawa historia.
Serdecznie polecam !

„Boginka” to moja pierwsza powieść autorki Ilony Marii Hilliges, jak również pierwszy kontakt z Afryką w literaturze. Na początku nie wiedziałam czego się spodziewać. Czy taka tematyka przypadnie mi do gustu ?
Ciągle powtarzający się, tajemniczy sen, który pojawia się już w prologu, kryje za sobą jakąś historię. Początkowo życie głównej bohaterki Wiktorii wygląda zupełnie...

zmeczyla mnie dłużyznami akcji

zmeczyla mnie dłużyznami akcji