Jest wiele rzeczy, które w tej powieści mi się bardzo podobały: Przybliżenie historii Palestyny tuż przed Nakbą oraz po niej. Pokazanie jak wygląda życie w największym więzieniu świata i jak toczy się mimo ciągłej niepewności co przyniesie kolejny dzień. Autorka w tej sadze rodzinnej pięknie pisze o więzach rodzinnych, tęsknotach, przebytych traumach oraz nadziei i wierze w lepsze jutro, o chęci życia mimo wszystko. Bardzo ujął mnie również i temat życia na emigracji, chęci powrotu do domu, rodziny, korzeni. Zwłaszcza, że mowa tu o chęci powrotu do oblężonego kraju, z kraju „pełnego wolności”. Świetna pod względem ukazania kobiet, ich siły i zmagań. Dla tych tematów warto sięgnąć po tę książkę, mimo że fabularnie nie zagrało mi sporo rzeczy. Nie podobało mi się przesycenie cierpienia jakim obdarzyła autorka Nur, tego co przeszła w USA i tego jak traktowała ją matka - jak dla mnie to zabieg polegający tylko na wyciśnięciu łez. Potem też było kilka fragmentów z fabuły, które z chęcią bym wycięła i kilka zdań, o których chciałabym zapomnieć.

Mimo wszystko, polecam tę powieść, która przybliży i zapozna was z ogólnym kontekstem historycznym i kulturowym. A osobom, które nie mają aktualnie sił/chęci na literaturę faktu polecam tym bardziej.

Jest wiele rzeczy, które w tej powieści mi się bardzo podobały: Przybliżenie historii Palestyny tuż przed Nakbą oraz po niej. Pokazanie jak wygląda życie w największym więzieniu świata i jak toczy się mimo ciągłej niepewności co przyniesie kolejny dzień. Autorka w tej sadze rodzinnej pięknie pisze o więzach rodzinnych, tęsknotach, przebytych traumach oraz nadziei i wierze w...