Książka o nazistach opętanych sztuką była dla mnie fascynującą lekcją historii. Autor omawia w niej nie tylko współczesne aspekty zwrotu dzieł sztuki, ale także pokazuje, jak odbywała się grabież podczas wojny, w różnych krajach, w tym w Rosji, gdzie stosowano taktykę spalonej ziemi, albo we Włoszech, gdzie zagrożenie stanowili także żołnierze alianccy, chcący przywieźć sobie coś "na pamiątkę". Ba, cofa się dalej i omawia związki sztuki z polityką w III Rzeszy, koncepcje Hitlera związane z promowaniem "sztuki aryjskiej", czy odrzuceniem "sztuki zdegenerowanej". Jest to trochę inne podejście do tematu, niż w "Obrońcach skarbów". Rydell odkrywa przy tym mało znane karty historii II wojny światowej, jak np. oszustwa szwajcarskich bankowców nie chcących zwracać tego, co na ich kontach zdeponowali Żydzi, czy faktyczne zaangażowanie Szwecji po stronie Niemiec. Można powiedzieć, że wątek historyczny (wojenny) przeplata się z powojennym. Najważniejszym tematem tej pozycji jest jednak kontrowersyjna kwestia restytucji dzieł sztuki osobom prywatnym.

Autor posługuje się językiem prostym, czytelnym, tekst nie jest nudnym historycznym brykiem, więc to, co napisał chłonęłam jak gąbka. Książkę polecam z czystym sumieniem.

Książka o nazistach opętanych sztuką była dla mnie fascynującą lekcją historii. Autor omawia w niej nie tylko współczesne aspekty zwrotu dzieł sztuki, ale także pokazuje, jak odbywała się grabież podczas wojny, w różnych krajach, w tym w Rosji, gdzie stosowano taktykę spalonej ziemi, albo we Włoszech, gdzie zagrożenie stanowili także żołnierze alianccy, chcący przywieźć...