Przeczytałam dwa rozdziały - o "Fullmetal Alchemist" i "Ruchomym zamku Hauru" - więcej nie chcę. Dodatkowa gwiazdka za podjęcie tematyki (próba ta niestety wyszła bardzo średnio).
Przytaczane tytuły seriali są referowane od początku do końca. Artykuły wyglądają jak jedno wielkie streszczenie, do którego są dopisywane (banalne) wnioski.
Autorka nie zna, albo boi się, używać nazw gatunkowych, przez co tworzy straszne uogólnienia. FMA skłania do rozmyśleń o naturze człowieczeństwa, więc KAŻDE anime musi skłaniać do tak głębokich refleksji; w FMA widać silne więzi rodzinne, co jest typowe dla KAŻDEGO anime itd. Broni popularnego argumentu "anime to nie bajka" przeciwstawiając "mądre tytuły" tym stricte dla dzieci. A gdzie hentaje, ecchi i inne "odmóżdżacze", które bynajmniej nie są przeznaczone dla dzieci, ale służą samej rozrywce, nie poruszając przy tym tematów filozoficznych? Nie wiem, czy podawanie "Pokemonów" jako przykładu banalnej bajeczki, której nie poleciłaby komuś powyżej 7 lat (takie słowa są w książce) jest dobrym pomysłem, bo akurat to anime mimo wszystko przekazuje pewne wartości i choć jego fabuła jest prosta, to nawet starsi widzowie chętnie je oglądają. Widać w tym wszystkim subiektywne opinie Okniańskiej, a nie profesjonalne podejście znawcy.

Przeczytałam dwa rozdziały - o "Fullmetal Alchemist" i "Ruchomym zamku Hauru" - więcej nie chcę. Dodatkowa gwiazdka za podjęcie tematyki (próba ta niestety wyszła bardzo średnio).
Przytaczane tytuły seriali są referowane od początku do końca. Artykuły wyglądają jak jedno wielkie streszczenie, do którego są dopisywane (banalne) wnioski.
Autorka nie zna, albo boi się, używać...