Skoro można przejść na drugą stronę lustra albo szafy, to przejście na drugą stronę jajka, w dodatku takiego ugotowanego na miękko, nie powinno stwarzać żadnego problemu. Zwłaszcza gdy z tego jajka wyłoniła się dłoń, która bezczelnie jedzenie i zastawę ze stołu zmiata. To właśnie przytrafiło się Kajtkowi. A że dłoń zabrała ulubioną solniczkę babci, trzeba było odzyskać skradzioną rzecz.

Bohater „Bractwa srebrnej łyżeczki” jest niejadkiem. Ostatni dzień wakacji, pada deszcz, a on musi śniadanie, obiad i kolację zjeść. I tyle tych rzeczy ma do jedzenia. Na całe szczęście srebrna łyżeczka sprawiła, że otwierały się przed nim wrota do innych krain, gdzie jego pomoc była niezbędna, by rozwiązać problemy mieszkańców.

Nie porwała mnie ta historia, młodsi czytelnicy też nie wykazywali entuzjazmu. Teoretycznie Kajtek przeżywa naprawdę ciekawe przygody i musi wykazać się odwagą, ale czegoś w tym wszystkim brakuje. Ilustracje Edwarda Lutczyna jak zwykle świetne.

Skoro można przejść na drugą stronę lustra albo szafy, to przejście na drugą stronę jajka, w dodatku takiego ugotowanego na miękko, nie powinno stwarzać żadnego problemu. Zwłaszcza gdy z tego jajka wyłoniła się dłoń, która bezczelnie jedzenie i zastawę ze stołu zmiata. To właśnie przytrafiło się Kajtkowi. A że dłoń zabrała ulubioną solniczkę babci, trzeba było odzyskać...