Maurycy książę Rozłupski z Rozłupia (bo inaczej być nie może) snuje opowieść o życiu swoim barwnym choć częściej gorzkim niż słodkim. Na jego losy ma wpływ miłość nieszczęśliwa, która prześladuje go ciągle i wygasnąć nie chce. Ale sam Rozłupski wydaje się tylko nieistotną figurą retoryczną, pozwalającą autorowi opowiedzieć o Polsce między- i powojennej. O szlachcie, którą zastępuje klasa średnia (choć, jak pisał Młynarski, w określeniu „klasa średnia” najistotniejsze jest właśnie słowo „średnia”),o chłopstwie, które oporne jest na zmiany wszelkie. O przywarach, wadach i... no właśnie, zalet nie stwierdzono. A opowieść Przybora snuje językiem jemu jedynie charakterystycznym: kwiecistym, zabawnym, z humorem właściwym człowiekowi o niezwykłej kulturze i równie niezwykłej inteligencji.

Maurycy książę Rozłupski z Rozłupia (bo inaczej być nie może) snuje opowieść o życiu swoim barwnym choć częściej gorzkim niż słodkim. Na jego losy ma wpływ miłość nieszczęśliwa, która prześladuje go ciągle i wygasnąć nie chce. Ale sam Rozłupski wydaje się tylko nieistotną figurą retoryczną, pozwalającą autorowi opowiedzieć o Polsce między- i powojennej. O szlachcie, którą...

Przybora był geniuszem słowa. Nie mam co do tego żadnych wątpliwości. "Uwiedziony" potwierdza moją opinię na każdej stronie, w każdym koncepcie, w każdym słowie.

Jego inteligencja, dowcip, zrozumienie języka, emocji, łatwość w nawiązywaniu do motywów i postaci literackich, nieustające, acz bardzo smaczne puszczanie oka do publiki powodują, że czytając tę książkę nurzamy się w morzu przyjemności literackiej.

Ten poziom kultury zarówno słowa, jak i literatury, ta moc języka są dziś już nieosiągalne, niemodne, niedostępne.

Serdeczność Autora, ciepło i dystans z jakim pochodzi do swoich bohaterów, ale też czytelników, powoduje, że nie sposób oprzeć się tej książeczce.

Na początku było słuchowisko, które zdobyło wielką popularność, tak dużą, że Autor spisał ją jako dzieło epickie. Każda scena, każde słowo jest tak bardzo sceniczne, tak dobrze byłoby zobaczyć inscenizację lub ekranizację tego utworu!

Historia, którą opowiada Przybora to ciągnąca się przez XX-lecie międzywojenne, czas II wojny światowej, a także czasy głębokiego i zatrważającego komunizmu, opowieść o księciu Maurycym. Zakochany w chłopce, Jagusi, a jakże! zostaje nagle sam z ich wspólnym dzieckiem. Wyrzucony (za mezalians, a do tego niedokonany mezalians!) z pałacu trafia w różne miejsca, ima się różnych profesji, od fordansera po oficera. Wielość literackich nawiązań, także do postaci historycznych, subtelne rozprawianie się z historią, uzupełnione jest moralnymi i obyczajowymi zagadnieniami, które podane w łagodny, dowcipny sposób smakują jak nigdy, jest absolutnie zniewalający.

A wszystko to doprawione uwielbianym przeze mnie purenonsensem. Uczta!

Przybora był geniuszem słowa. Nie mam co do tego żadnych wątpliwości. "Uwiedziony" potwierdza moją opinię na każdej stronie, w każdym koncepcie, w każdym słowie.

Jego inteligencja, dowcip, zrozumienie języka, emocji, łatwość w nawiązywaniu do motywów i postaci literackich, nieustające, acz bardzo smaczne puszczanie oka do publiki powodują, że czytając tę książkę nurzamy...

Czas stworzyć nową półkę także w wirtualnej biblioteczce, Pan Przybora zdecydowanie na nią zasługuje. Słodko - gorzkie, słoneczno - deszczowe, różowo - szare spotkanie wśród zmieniających się pór roku w międzywojennej Warszawie.
Komizm w "Uwiedzionym" bierze się głównie z odwrócenia ról jakie zastosował Autor, i jeżeli czytając nie zagłębimy się w utwór, a powierzchownie, pobieżnie na niego spojrzymy, to śmiało można uznać "Uwiedzionego" za komedię. Natomiast drugie spojrzenie sprawi, że dostrzeżemy w nim smutną rzeczywistość na którą składają się ludzkie zachowania, próżność, egoizm.
Króciutka historia, opowiedziana pięknym, barwnym, cudownym językiem polskim, co sprawia, że ciągle mi mało spotkań z Jeremim Przyborą...

Czas stworzyć nową półkę także w wirtualnej biblioteczce, Pan Przybora zdecydowanie na nią zasługuje. Słodko - gorzkie, słoneczno - deszczowe, różowo - szare spotkanie wśród zmieniających się pór roku w międzywojennej Warszawie.
Komizm w "Uwiedzionym" bierze się głównie z odwrócenia ról jakie zastosował Autor, i jeżeli czytając nie zagłębimy się w utwór, a powierzchownie,...

W trakcie czytania nie schodzi uśmiech z twarzy!Bardzo sympatyczna książka!

W trakcie czytania nie schodzi uśmiech z twarzy!Bardzo sympatyczna książka!

Sympatyczna książeczka pisana w stylu purenonsensu. Przybora odwraca schematy (uwiedziony książę),bawi się słowem i w sposób lekki snuje refleksje na temat obyczajów ludzi i ludzkich postaw. Warto przeczytać, jeśli lubi się poczucie humoru Kabaretu Starszych Panów.

Sympatyczna książeczka pisana w stylu purenonsensu. Przybora odwraca schematy (uwiedziony książę),bawi się słowem i w sposób lekki snuje refleksje na temat obyczajów ludzi i ludzkich postaw. Warto przeczytać, jeśli lubi się poczucie humoru Kabaretu Starszych Panów.