Stalinowska pseudonauka i słownik wulgaryzmów

To satyra na stalinowską „naukę”. Nie wiem dlaczego niektórym się kojarzy z science fiction (pewnie z powodu przewrotnego podtytułu). Rojenia tych pseudonaukowców z "Instytutu Kosmicznego"? Owszem, są fantastyczne, ale to tylko rojenia. A takie rzeczy (nie mówię, że akurat w dziedzinie seksu) się zdarzały. A Łysenko? A ta pseudouczona (nie pamiętam nazwiska),która eksperymentalnie dowiodła, że materia nieorganiczna zmienia się w żywe komórki? To był dopiero triumf nauki sowieckiej! I jakie perspektywy!

W ogóle nie rozumiem tych zachwytów nad Aleszkowskim. To chyba sprawa formy (masa wulgaryzmów) i mody na Rosję (Aleszkowski dużo wydawał samizdatów, dobrze siedzi w kontekście, językowo też – chodzi o tamtejszą grypserę),bo sam pomysł jest mało oryginalny. Owszem, jako anegdota jest to dosyć zabawne, temat poważny, ale w sumie rozczarowanie. W rosyjskim kontekście ta historyjka "na przekór" oczekiwaniom literackim i politycznym niewątpliwie robiła duże wrażenie, zwłaszcza w czasach samizdatowych (napisane w 1970 roku).

Stalinowska pseudonauka i słownik wulgaryzmów

To satyra na stalinowską „naukę”. Nie wiem dlaczego niektórym się kojarzy z science fiction (pewnie z powodu przewrotnego podtytułu). Rojenia tych pseudonaukowców z "Instytutu Kosmicznego"? Owszem, są fantastyczne, ale to tylko rojenia. A takie rzeczy (nie mówię, że akurat w dziedzinie seksu) się zdarzały. A Łysenko? A ta...

Zupełnie nie rozumiem, czym wielu ludzi się zachwyca przy lekturze tej ksiązeczki. Wylgaryzmami? Dosadnością? Niewątpliwie rarytasik dla pasjonatów nietypowej formy i knajackiego języka, zwłaszcza rosyjskiego. Przyznaję, że zmusiłem się do dobrnięcia do końca, choć ksiązeczka cieniutka...

Zupełnie nie rozumiem, czym wielu ludzi się zachwyca przy lekturze tej ksiązeczki. Wylgaryzmami? Dosadnością? Niewątpliwie rarytasik dla pasjonatów nietypowej formy i knajackiego języka, zwłaszcza rosyjskiego. Przyznaję, że zmusiłem się do dobrnięcia do końca, choć ksiązeczka cieniutka...

Książka, którą się czyta szybko jak rozkład jazdy PKP. Już po pierwszym akapicie człowiek nie może się oderwać i brnie coraz głębiej w schizofreniczny świat Aleszkowskiego...

Książka, którą się czyta szybko jak rozkład jazdy PKP. Już po pierwszym akapicie człowiek nie może się oderwać i brnie coraz głębiej w schizofreniczny świat Aleszkowskiego...