Powieść idealnie oddająca klimat czasów w jakich tworzył Scott - romantyzmu. Są rycerze, dwór królewski, przygody no i miłość.
Książka z dużym potencjałem, szkoda że wydarzenia nie były bardziej rozbudowane, bo to podniosłoby na pewno wartość utworu.
Szybka, ciekawa powiastka, dla tych którzy lubią awanturnicze przygody w dawnych czasach.

Powieść idealnie oddająca klimat czasów w jakich tworzył Scott - romantyzmu. Są rycerze, dwór królewski, przygody no i miłość.
Książka z dużym potencjałem, szkoda że wydarzenia nie były bardziej rozbudowane, bo to podniosłoby na pewno wartość utworu.
Szybka, ciekawa powiastka, dla tych którzy lubią awanturnicze przygody w dawnych czasach.

W książkowym wyzwaniu Book Trotter nadeszła pora na wyzwanie szkockie, zdecydowałem się na książkę Waltera Scotta zatytułowaną Kwintyn Durward. W sumie lubię powieści historyczne, więc można było spróbować szczęścia z tym autorem, kiedyś było czytane co nie co, więc z grubsza wiedziałem czego można się spodziewać. Kwintyn Durward, to główny bohater, oczywiście szkot, który pojawił się we Francji w czasach panowania króla Ludwika XI, króla ambitnego, który miał na pieńku z arystokracją. Działo się tak ponieważ próbował robić coś co kombinował później Ludwik XIV, wtedy to zostało nazwane złotą klatką Wersalu. Idea była taka, żeby mieć szlacheckie towarzystwo pod kontrolą, król Ludwik XI natomiast wykorzystywał do tego celu powinności feudalne, które usiłował drobiazgowo respektować. Skończyło się to buntem szlacheckim.

Wracając do bohatera książki Kwintyn Durward służy w regimencie szkockim. Można się pogłowić skąd się tam wziął, no ale, że regimenty szkockie były także na ziemiach Rzeczypospolitej w XVII wieku np., literacki bohater „Pana Wołodyjowskiego” Sienkiewicza Ketling. Wynika z tego, że najemników szkockich można było spotkać w całej Europie, a po drugie pierwszą żoną Ludwika XI była Małgorzata Szkocka, więc troszkę dworu, w tym także chłopców, którzy potrafią machać szabelką mogła zabrać ze sobą.

O bohaterze dowiadujemy się również, że widać był zaufanym człowiekiem zarówno króla, jak i biskupa, potem znowu króla gdy wrócił do łask. Wykonywał misje poselskie, i do pewnego stopnia szpiegowskie. Jak na powieść tego autora to proporcje są dokładnie odwrotne niż zazwyczaj, absolutnie dominują wydarzenia historyczne, a o życiu prywatnym Kwintyna Durwarda dowiadujemy się niewiele, po za tym, że dobrze kombinował i udawało mu się nie podpaść, któremuś z licznych możnych tego świata. Jak to w tego typu powieściach bywa wkręcał się w liczne awantury, w których umięjętności bojowe bywały przydatne.

Oczywiście nie należy się spodziewać po tym autorze, że książka będzie jakaś wybitna, bo autor zwykle pisał dla rozrywki czytelnika te książki. Na pewno na plus są liczne intrygi dworskie, mnóstwo wydarzeń, wojen, i wiele takich zamieszań. Podsumowując nie jest źle, da się tą książkę przeczytać i ocenić ją jako nieco ponad przeciętną. Czyli jest całkiem dobrze.

W książkowym wyzwaniu Book Trotter nadeszła pora na wyzwanie szkockie, zdecydowałem się na książkę Waltera Scotta zatytułowaną Kwintyn Durward. W sumie lubię powieści historyczne, więc można było spróbować szczęścia z tym autorem, kiedyś było czytane co nie co, więc z grubsza wiedziałem czego można się spodziewać. Kwintyn Durward, to główny bohater, oczywiście szkot, który...

Romans rycerski i to niestety, niezbyt wygórowanych lotów. Naiwna opowiastka o młodym Szkocie, który dostał się na służbę do francuskiego króla Ludwika XI. Burzliwe średniowieczne czasy, intrygi, walki i zdrady, a na ich tle czysta jak lilia, niewinna miłość dwojga młodych ludzi, nie skalanych żadnym złem i kryształowych jak źródlana woda. Aż dziw bierze, jak oni się uchowali w tych okrutnych czasach.

Postacie historyczne nakreślone są dość ogólnikowo. Jakoś nie wyrysowały mi się przed oczami ich wyraźne portrety. Jedynie król wydaje się tutaj być człowiekiem z krwi i kości. Zapewne wbrew intencjom autora, ale moja sympatia skierowała się właśnie w jego stronę. Może i nie jest do końca uczciwy i prawy, ale to przede wszystkim polityk, który ma jasny cel: wzmocnić państwo i nie dopuścić do jego rozpadu. Przez całą powieść udowadnia przy tym, że głowę na karku nosi nie tylko po to, żeby mu się w czasie deszczu woda do środka nie nalała, czego nie można powiedzieć o większości bohaterów tej książki. Sympatię też wzbudził we mnie wuj głównego bohatera, zwany Skiereszowanym z powodu blizny, przecinającej mu twarz . Może i nie najbystrzejszy, ale nakreślony jest w przekonujący sposób – ani nie jest złym człowiekiem, ani też chodzącą szlachetnością, od której aż mdli.
W sumie, mógłbym określić lekturę, jako łatwą i przyjemną, co tez miałoby swój urok, gdyby nie sposób narracji. Mógłbym porównać go do filmu, w którym przez cały czas w tle leci ten sam temat muzyczny. Ani nie przyspiesza, ani nie zwalnia. Nie powoduje ani rozleniwienia, ani spotnienia rąk. Jakiś taki beznamiętny. Przygody bohaterów śledzi się zupełnie bez emocji. Nie da się ich przeżywać razem z nimi. Przynajmniej chwila spodziewanej śmierci skazańca powinna poruszyć jakąś strunę w umyśle, obudzić jakiś błysk współczucia. Nic takiego się nie dzieje. Powieść jakoś nie chce czytelnika pochłonąć, żeby zapomniał on o otaczającym go świecie. Być może przyczyną jest fakt, że to już nie najnowsze dzieło i zwyczajnie nie przetrwało ono próby czasu. Odnoszę wrażenie, że nawet autor nie traktował tego dzieła poważnie, tylko jako etiudę, wprawkę przed rozpoczęciem jakiejś ważniejszej powieści. No, ale to wiedział tylko on sam.

Romans rycerski i to niestety, niezbyt wygórowanych lotów. Naiwna opowiastka o młodym Szkocie, który dostał się na służbę do francuskiego króla Ludwika XI. Burzliwe średniowieczne czasy, intrygi, walki i zdrady, a na ich tle czysta jak lilia, niewinna miłość dwojga młodych ludzi, nie skalanych żadnym złem i kryształowych jak źródlana woda. Aż dziw bierze, jak oni się...

Inne wersje książki:
Nieoczekiwany gość: Powieść historyczna z czasów Ludwika XI
Kwentyn Durward, czyli Szkot na dworze Ludwika XI

Inne wersje książki:
Nieoczekiwany gość: Powieść historyczna z czasów Ludwika XI
Kwentyn Durward, czyli Szkot na dworze Ludwika XI

Kwintyn Durward, tytułowy bohater powieści Waltera Scotta, jest szkockim młodzieńcem, który po wymordowaniu jego bliskich przez wrogi klan, wyrusza do Francji w celu zaciągnięcia się do służby wojskowej na którymś z dworów. Akcja powieści rozgrywa się w drugiej połowie piętnastego wieku, kiedy to Francja Ludwika XI była świadkiem wzrostu znaczenia jej wasali takich prowincji jak Bretania, Flandria czy Burgundia. Kwintyn ostatecznie trafia na dwór królewski i w dość krótkim czasie zdobywa zaufanie Ludwika, w związku z tym, władca powierza mu misję eskortowania hrabianki Izabeli de Croye i jej ciotki do klasztoru w Tours, która to lokalizacja wydawała się jedynym bezpiecznym schronieniem dla tych kobiet ( ich obecność na dworze królewskim była niewygodna ze względów dyplomatycznych i politycznych ). W drodze pełnej niebezpieczeństw młodzian wykazuje się sprytem, poświęceniem i odwagą, a także znajomością manier i zasad według których należy się zachowywać w obecności dam o błękitnej krwi. Piękna Izabela i Kwentyn zakochują się w sobie i uczucie to na tle tarć między Karolem Burgundzkim a jego królewskim kuzynem jest osią powieści zakończonej szczęśliwie ( Kwentyn, wykazując się bohaterskimi czynami podczas tłumienia buntu Williama de la Marcka zwanego Dzikiem , zdobywa rękę swej ukochanej ).
W powieści silnie jest zarysowany wątek miłosny, ukazana jest sytuacja społeczna kobiet szlachetnie urodzonych w Europie XV wieku, gdzie były one,w większości przypadków, kartami przetargowymi, instrumentami umacniania więzów między dynastycznych, pozostawione praktycznie bez możliwości decydowania o swoim zamążpójściu, tak więc szczęście, jakie spotkało bohaterów powieści było wyjątkowe jak na tamtą epokę. "Kwintyn Durward" jest powieścią wartościową ze względów historycznych, ukazuje czytelnikom pozycję Francji w piętnastym wieku na politycznej mapie Europy, zapoznając nas z najbardziej wpływowymi postaciami tamtych czasów ( Ludwik XI, Karol Smialy). Powieść nie jest obszerna objętościowo, nie jest też wielowątkowa, (co różni ją na przykład od twórczości Dumasa ),ale brak zawiłości nie jest tu absolutnie mankamentem, zachęcam do lektury.

Kwintyn Durward, tytułowy bohater powieści Waltera Scotta, jest szkockim młodzieńcem, który po wymordowaniu jego bliskich przez wrogi klan, wyrusza do Francji w celu zaciągnięcia się do służby wojskowej na którymś z dworów. Akcja powieści rozgrywa się w drugiej połowie piętnastego wieku, kiedy to Francja Ludwika XI była świadkiem wzrostu znaczenia jej wasali takich...

Do tej pory powieści Scotta (te, które przeczytałem) kojarzyły mi się wyłącznie z powolną akcją, długimi, rozwlekłymi opisami otoczenia i niewielką "otoczką historyczną" jako dodatkiem.

"Kwintyn Durward" zaskoczył mnie całkowicie pozytywnie. Po pierwsze - akcja jest tu bardzo szybka: przenosimy się z bohaterem z jednego zamku do drugiego, od potyczki do potyczki. Po drugie - równie ciekawy co wątek głównego bohatera, jest wątek króla Ludwika - jego knowania, manipulacje itp. Można by powiedzieć, że książka ma dwóch bohaterów. Po trzecie - otrzymujemy całkiem pokaźną dawkę historii Francji i zwyczajów rycerskich, mieszczańskich itp. Po czwarte - wątek miłosny jest marginalny (całe szczęście - jak dla mnie). Odgrywa on wprawdzie jakąś rolę w powieści - motywuje bohatera, ale oszczędza Scott czytelnikowi opisów typu "ona tęskni i myśli o nim - przez dwa rozdziały, on tęskni i cierpi - przez kolejne dwa". Nic tak nie spowalnia akcji jak takie "wstawki". Po piąte - książka zaskakująco się kończy.
Uważam, że osobom nieznającym twórczości Scotta można te książkę jak najbardziej polecić - ma szybką akcję i niewielką objętość. A ja z chęcią sięgnę po kolejną tego autora (o podobne objętości, rzecz jasna)

Do tej pory powieści Scotta (te, które przeczytałem) kojarzyły mi się wyłącznie z powolną akcją, długimi, rozwlekłymi opisami otoczenia i niewielką "otoczką historyczną" jako dodatkiem.

"Kwintyn Durward" zaskoczył mnie całkowicie pozytywnie. Po pierwsze - akcja jest tu bardzo szybka: przenosimy się z bohaterem z jednego zamku do drugiego, od potyczki do potyczki. Po drugie...

Warto przeczytać, choć sądziłem, że akcja będzie o wiele lepsza.

Warto przeczytać, choć sądziłem, że akcja będzie o wiele lepsza.

Barwnie napisana i dobrze się czyta. Jednak czytałem dużo lepsze dzieła tego autora.

Barwnie napisana i dobrze się czyta. Jednak czytałem dużo lepsze dzieła tego autora.

Czytałem jako nastolatek i ta książka wtedy to było coś przewspaniałego!

Czytałem jako nastolatek i ta książka wtedy to było coś przewspaniałego!