Czy człowiek nie powinien wreszcie zrozumieć, że jest częścią Wszechświata? Przyszłość to loty kosmiczne. Lądowanie na Księżycu to bardzo skromny początek. Podróże międzyplanetarne doprowadzą, z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością, do spotkania z władcą z innej planety.
Ale takie spotkanie nie pasuje do koncepcji 20.000 ziemskich religii i sekt. Człowiek musi pozostać koroną stworzenia! To przecież niemożliwe, żeby na innych planetach mieszkały istoty inteligentne, przewyższające nas pod każdym względem, a do tego nie powstałe za sprawą boskiego aktu stworzenia? Jakże trudno pożegnać się z dobrze znanymi i kochanymi bajeczkami!
Bardzo sprytne są próby sabotowania rozwoju techniki przyszłości i jej celów. Ostrzega się nas przed rezultatami badań w tej dziedzinie. Sedno tej indoktrynacji wnika w ludzkie umysły tak łagodnie, że niektórzy krytycy programów kosmicznych nie wiedzą nawet, kto kieruje ich piórem. Cóż więc robic? Wysadzić w powietrze świątynie? Zburzyć kościoły? przecież to bzdura!
Tam, gdzie ludzie się spotykają, aby chwalić Stwórcę, odczuwają dobroczynną moc wspólnoty. Świątynie i kościoły są po to, abyśmy mogli się zastanowić nad sobą, abyśmy mogli chwalić nie dającą się zdefiniować siłę, którą chwilowo nazywamy Bogiem. Te miejsca spotkań są niezbędne.
Ale cała reszta nie.