Książka ta jest jak encyklopedia, posiada wiele materiału i informacji, jednak porównawszy do encyklopedii różnica jest dość spora, symbole opisane w książce są napisane w sposób prosty i zrozumiały, informacje są treściwe, a książka w rzeczywistości nie męczy ani oczu ani czytelnika, Polecam ;)

Książka ta jest jak encyklopedia, posiada wiele materiału i informacji, jednak porównawszy do encyklopedii różnica jest dość spora, symbole opisane w książce są napisane w sposób prosty i zrozumiały, informacje są treściwe, a książka w rzeczywistości nie męczy ani oczu ani czytelnika, Polecam ;)

Napisanie jednotomowej książki-leksykonu tematyzującej symbole w porządku alfabetycznym, jest rzeczą niebezpieczną. Po pierwsze, można bardzo łatwo ześlizgnąć się z mówienia o symbolu, do "gadania" na temat znaku. Po drugie, zwykle "leksykon" powinien stosować formę bezosobową, by przedstawiać "czyste fakty" (czymkolwiek, taki projekt "bezosobowego" i "czystego faktu", miałby być); natomiast w przypadku "Leksykonu symboli", wręcz wymagane jest, od autora, każdorazowe usprawiedliwianie się, co do wyboru drogi opisu symbolu, inaczej mówiąc obszaru metodologicznego (w tym kontekstu) z którego wypływa rozumienie.
Czy zatem Bidermannowi udaje się uniknąć owych niebezpieczeństw?
Myślę, że próba zmierzenia się z tymi trudnościami wypadła mu całkiem nieźle, a to dzięki rozpisaniu symbolu na kilka punktów wyjściowych. Po pierwsze na perspektywę tradycji, w której symbol zyskiwał powili swój pierwotny obraz. Po drugie na perspektywę kontr-tradycji, do której mógł być zaadoptowany i wzmocniony o nowe rozumienie. Dalej, na perspektywę badań heraldycznych i sfragistycznych, będących pokłosiem wyobraźni symbolicznej. W końcu zaś, na perspektywę psychologii głębi, ugruntowanej na teorii archetypowej C. G. Junga (przy czym, również S. Freud zyskuje tutaj swój czas). Ponadto do niektórych opisów symboli dodane są czarno-białe ilustracje (w dwóch miejscach książki „wmontowany” jest śliski papier z kolorowymi rycinami). Sposób kilkukrotnego powtórzenie wyjścia przy konstrukcji haseł, broni je przed redukcjonizmem.
Dla religioznawców, etnologów, filozofów i pasjonatów pozycja obowiązkowa.

Napisanie jednotomowej książki-leksykonu tematyzującej symbole w porządku alfabetycznym, jest rzeczą niebezpieczną. Po pierwsze, można bardzo łatwo ześlizgnąć się z mówienia o symbolu, do "gadania" na temat znaku. Po drugie, zwykle "leksykon" powinien stosować formę bezosobową, by przedstawiać "czyste fakty" (czymkolwiek, taki projekt "bezosobowego" i "czystego faktu",...