Do czego jesteśmy zdolni, kiedy brakuje nam narkotyków? Jakie odczuwamy wtedy emocje? Co nami kieruje? Jak się zachowujemy, będąc na głodzie? Dlaczego sięgamy po narkotyki? Co one nam dają? Te pytania zostają bez odpowiedzi.
Jaśmina Zaniewska to przykładna dziewczyna, wzorowa uczennica i idealna córka oraz wnuczka. Po tragicznej śmierci rodziców dziewczyną opiekują się jej dziadkowie, którzy kochają ją ponad wszystko i są dla niej poświęcić swoje całe życie. Jaśmina z początku nie potrafi się pogodzić ze śmiercią rodziców oraz z tym, że nie jest akceptowana w swojej szkole. Chciałaby wdać się w łaski klasowej śmietanki i po pewnym czasie udaje jej się to, ale niestety powoli wpada w narkotykowy świat, w którym zaczyna sobie coraz gorzej radzić, a pewien incydent podczas jednego z wypadów ze znajomymi z klasy sprawia, że nastolatka całkiem zatraca się w narkotykach.. Wtem umiera jej dziadek i zostaje ona sama samiuteńka ze starszą kobietą, która jest jej babcią. Jaśmina nie daje sobie z tym wszystkim rady i... ucieka z domu. Babcia odchodzi od zmysłów, szuka wnuczki, aż w końcu po pewnym czasie dziewczynę odnajduje jej przyjaciel z dzieciństwa - Klaudiusz, który jest w niej zakochany bez pamięci i zawsze pomaga młodej dziewczynie oraz staruszce. Niestety, to nie jest koniec problemów tej siedemnastoletniej narkomanki. Popełnia ona czyn, w którym pomaga jej, pod przymusem, Klaudiusz. Zbrodnia, której dokonała się Jaśmina, sprawia, że ona i jej przyjaciel stają się sobie coraz bliżsi i razem toną w błogiej otchłani narkotyków... Mimo wszystko Jaśmina nie zapomina o swojej szkolnej miłości - Łukaszu, którego pokochała od pierwszego wejrzenia. Niestety chłopak zawiódł się bardzo na niej, choć również się w niej zakochał...
Jaśmina podczas jednego z napadów głodowych śmiertelnie rani swą prawną opiekunkę i razem z Klaudiuszem murują zwłoki starszej kobiety w piwnicy. Niestety zbrodnia wychodzi po pewnym czasie na jaw. Jaśmina zostaje skazana na dwadzieścia pięć lat więzienia, a Klaudiusz, ponieważ jej w tym pomagał, na piętnaście lat...
Historia bardzo przejmująca. Z początku nie byłam przekonana do tej książki, ale tak mnie ona wciągnęła, że nie mogłam się od niej oderwać. Ewa Barańska idealnie opisała w swej książce zachowania osób w narkotykowym nałogu, nastoletnie problemy i miłostki oraz pragnie przekazać za pomocą "Żegnaj, Jaśmino", że ucieczka od problemów jest złym wyjściem. O problemach należy rozmawiać.
Jestem jak najbardziej na tak i na pewno historia Jaśminy na długo pozostanie w moim sercu.

Do czego jesteśmy zdolni, kiedy brakuje nam narkotyków? Jakie odczuwamy wtedy emocje? Co nami kieruje? Jak się zachowujemy, będąc na głodzie? Dlaczego sięgamy po narkotyki? Co one nam dają? Te pytania zostają bez odpowiedzi.
Jaśmina Zaniewska to przykładna dziewczyna, wzorowa uczennica i idealna córka oraz wnuczka. Po tragicznej śmierci rodziców dziewczyną opiekują się jej...

Jedna z najciekawszych książek, które przeczytałam jednym tchem. Jednak czasami ironiczny uśmiech wychodził na usta gdy autorka nieudolnie próbowała opisać jak działają substancje, o których najwyraźniej nie ma pojęcia.

Jedna z najciekawszych książek, które przeczytałam jednym tchem. Jednak czasami ironiczny uśmiech wychodził na usta gdy autorka nieudolnie próbowała opisać jak działają substancje, o których najwyraźniej nie ma pojęcia.

Książka z działu dla młodzieży ale zainteresowała mnie i niesamowicie wciągnęła ta historia. Z jednej strony można żałować głównej bohaterki, wręcz początkowo z nią się niejako utożsamiać. Ilu z nas walczyło o akceptację u rówieśników, czuło się niepewnym swojej wartości- pomimo wielu posiadanych zalet i umiejętności?
Niestety losy Jaśminy, sytuacje jakie ją spotykają, osoby z którymi ma kontakt prowadzą do... nie będę spoilerować ale warto książkę przeczytać i rozmawiać ze swoimi dziećmi.

Książka z działu dla młodzieży ale zainteresowała mnie i niesamowicie wciągnęła ta historia. Z jednej strony można żałować głównej bohaterki, wręcz początkowo z nią się niejako utożsamiać. Ilu z nas walczyło o akceptację u rówieśników, czuło się niepewnym swojej wartości- pomimo wielu posiadanych zalet i umiejętności?
Niestety losy Jaśminy, sytuacje jakie ją spotykają,...

Ciężko to nawet nazwać książką. Ale akcja z babcią i deską BEZCENNA.

Ciężko to nawet nazwać książką. Ale akcja z babcią i deską BEZCENNA.

Ta książka powinna być lekturą szkolną. Uwielbiam do niej wracać.

Moment, w którym Jaśmina 'na głodzie' odbiera życie własnej babci - nigdy żadna książka tak mnie nie zaskoczyła. Ten fragment wywołał we mnie tak silne emocje, że gdy cztery lata po przeczytaniu jej miałam okazję "spróbować" stanęła mi ta scena przed oczami i się nie skusiłam. Dziękuję za to autorce.

Ta książka powinna być lekturą szkolną. Uwielbiam do niej wracać.

Moment, w którym Jaśmina 'na głodzie' odbiera życie własnej babci - nigdy żadna książka tak mnie nie zaskoczyła. Ten fragment wywołał we mnie tak silne emocje, że gdy cztery lata po przeczytaniu jej miałam okazję "spróbować" stanęła mi ta scena przed oczami i się nie skusiłam. Dziękuję za to autorce.

Hmm... pierwsza połowa książki raczej mnie zniechęcała prostotą konstrukcji i języka, trochę jakby pisana dla licealistów/gimnazjalistów, poza tym mam nieodparte wrażenie, że autorka narkotyki zna tylko ze słynnego polskiego forum internetowego.. Natomiast w drugiej połowie akcja trochę się kumuluje, historia zmierza w zaskakującym kierunku i nieco nadrabia. Dobra dla młodszych ludzi, "ku przestrodze", na pewno na rynku są dostępne dużo lepsze pozycje. Plusem jest niewielka objętość i te ostatnie 100 stron budzących w czytelniku skrajne emocje. Książka na 2, a dla wprawnego czytelnika na 1 wieczór, więc nie będzie dużej straty, gdy zapoznasz się z tą pozycją.

Hmm... pierwsza połowa książki raczej mnie zniechęcała prostotą konstrukcji i języka, trochę jakby pisana dla licealistów/gimnazjalistów, poza tym mam nieodparte wrażenie, że autorka narkotyki zna tylko ze słynnego polskiego forum internetowego.. Natomiast w drugiej połowie akcja trochę się kumuluje, historia zmierza w zaskakującym kierunku i nieco nadrabia. Dobra dla...

jedyne co pamiętam z tej książki to sposób popełnienia morderstwa

jedyne co pamiętam z tej książki to sposób popełnienia morderstwa

Było to moje pierwsze zetknięcie się z tematyką narkotyków, ale uważam, że dość udane. Polecam.

przemyslanerecenzje.blogspot.com

Było to moje pierwsze zetknięcie się z tematyką narkotyków, ale uważam, że dość udane. Polecam.

przemyslanerecenzje.blogspot.com

Jedynym plusem jest to, że szybko się ją czyta. Kolejna stereotypowa historia o uzależnieniu. Beznadziejna główna bohaterka, infantylny styl autorki. Dziewczyna, która nie przejęła się ani trochę tym, że była ofiarą zbiorowego gwałtu, tylko tym, że nie będzie miała już szans u wymarzonego chłopaka, gotowanie kompociku z kaktusa i ciachanie babci tasakiem żeby zamurować ją w ścianie w piwnicy, serio? Bezndzieja.

Jedynym plusem jest to, że szybko się ją czyta. Kolejna stereotypowa historia o uzależnieniu. Beznadziejna główna bohaterka, infantylny styl autorki. Dziewczyna, która nie przejęła się ani trochę tym, że była ofiarą zbiorowego gwałtu, tylko tym, że nie będzie miała już szans u wymarzonego chłopaka, gotowanie kompociku z kaktusa i ciachanie babci tasakiem żeby zamurować ją w...

Kiedy czytałam tę książkę po raz pierwszy, byłam zdecydowanie za młoda. Mimo to nie żałuję.Dzięki tej historii uświadomiłam sobie, że świat jest pełen zła. Jestem szczęśliwa, że nie musiałam się o tym przekonywać na własnej skórze.

Kiedy czytałam tę książkę po raz pierwszy, byłam zdecydowanie za młoda. Mimo to nie żałuję.Dzięki tej historii uświadomiłam sobie, że świat jest pełen zła. Jestem szczęśliwa, że nie musiałam się o tym przekonywać na własnej skórze.