Fantastyczna pulpa w kosmosie, źle się nie czyta, ale zbyt wiele nie wnosi ;)

Fantastyczna pulpa w kosmosie, źle się nie czyta, ale zbyt wiele nie wnosi ;)

Czytanie drugiego tomu bez znajomości pierwszego nie bardzo ma sens. Lepiej zacząć od początku.
Historia opisana w książce zawiera wszystko, co powinna zawierać s-f z lat 50-tych. To jest mocny oldschool, chwilami naiwny i zabawny, chwilami męczący. Jeżeli ktoś ma potrzebę tego typu lektury (ja czasami mam) - nie zawiedzie się. Trzeba tylko uważać na fabułę, która potrafi skołować mniej uważnego czytelnika.
Najciekawsza dla mnie część historii, czyli logika nie-arystotelesowska, staje się tutaj jedynie zabiegiem mającym na celu uzasadnienie boskich mocy głównego bohatera i jego popleczników - duży krok wstecz w stosunku do pierwszego tomu.
Intryga jest skomplikowana, ale już nie tak potwornie, jak w pierwszym tomie.

Czytanie drugiego tomu bez znajomości pierwszego nie bardzo ma sens. Lepiej zacząć od początku.
Historia opisana w książce zawiera wszystko, co powinna zawierać s-f z lat 50-tych. To jest mocny oldschool, chwilami naiwny i zabawny, chwilami męczący. Jeżeli ktoś ma potrzebę tego typu lektury (ja czasami mam) - nie zawiedzie się. Trzeba tylko uważać na fabułę, która potrafi...

Nie wiem dlaczego, ale im dalej się zagłębiałem w tę trylogię, tym gorzej ją odbierałem. Na koniec po chwili namysłu stwierdziłem, że gdyby autor zakończył w sensowny sposób pierwszą część cyklu, to byłby najlepszy krok dla tego tytułu.

To co irytowało w pierwszej części, mocniej dało się we znaki tutaj. Spotęgowany chaos i niemal wszechmocny i wszechwiedzący protagonista mocno utrudniały mi odbiór tego tytułu.

Dopiero po przebrnięciu przez trudny początek dotarłem do lepszego fragmentu powieści. Sama historia nie była zła, stąd nawet niezła ocena końcowa. Język nadal lekki i przystępny.

Nie wiem dlaczego, ale im dalej się zagłębiałem w tę trylogię, tym gorzej ją odbierałem. Na koniec po chwili namysłu stwierdziłem, że gdyby autor zakończył w sensowny sposób pierwszą część cyklu, to byłby najlepszy krok dla tego tytułu.

To co irytowało w pierwszej części, mocniej dało się we znaki tutaj. Spotęgowany chaos i niemal wszechmocny i wszechwiedzący protagonista...