Przy polskim stole

Najciekawsze w historii jest to, że można ją odkrywać na wielu szlakach. Pani Bockenheim postanowiła przyjrzeć się bliżej kulinarnym obyczajom naszych przodków. W końcu trzeba przyznać, że w Polsce panowała iście kuchenna rewolucja.

W średniowieczu spożywano na ogół skromnie i pobożnie, więc nie rozpieszczano podniebienia wykwintnymi potrawami. Sztuka kulinarna rozwijała się jednak powoli do przodu. Wraz z wprowadzeniem nowych wynalazków czy upowszechnieniem skuteczniejszych sposobów przechowywania żywności, pozwalano sobie na różne eksperymenty. Z biegiem lat zmienił się więc stosunek do potraw i biesiadowania. Zaczęto sprowadzać towary zza granicy i inspirować się także ich przepisami, co też bardzo wpłynęło na kuchnię narodową. Przykładano też coraz większą wagę do samego wystroju jadalni i stołu. Zaczęto też spisywać przepisy w książkach kucharskich. Wspomniano też o rozwoju zwyczaju jadania poza domem oraz o miejscach, w których to czyniono.

Przez kolejne stulecia polska kuchnia stale się zmieniała. Oczywiście było to bardzo zależne od ustroju i kondycji, w której się nasz kraj znajdował. Wędrowaliśmy czasami od skrajności do skrajności. Od chłopskiej głodówki do sarmackiego przepychu. Od ścisłego postu do mocnego popuszczania pasa. Wraz z tymi przemianami odmieniało się też zachowanie przy stole, stosunek gospodarza do gości i samo podejście do jedzenia.

Pani Bockenheim oprowadza czytelnika konsekwentnie przez te wszystkie stulecia, rozpieszczając go wieloma ilustracjami i przeróżnymi ciekawostkami historycznymi. Nie zapomniała również o alkoholu, który odgrywał niepomierną rolę w naszej kulturze. Nie zachowała się przy tych opisach do końca obiektywnie. Nieraz kręciła nosem na konsumpcje i bachanalie szlacheckie, nie szczędząc przy tym ironicznych uwag. Uwzięła się szczególnie na Karola Stanisława Radziwiłła „Panie Kochanku”, którego często podawała jako niegodny naśladowania przykład obżarstwa i pijaństwa. Te prztyczki były może trafne, ale chyba nie do końca na miejscu.

Śledzenie naszej historii z tej perspektywy miało jednak swoje uroki. Polska kuchnia ma za sobą bogatą historię. Wiele nawyków czy tradycji zaginęło w wojennej zawierusze, ale część przetrwała, co widać szczególnie w trakcie świąt czy na regionalnych festynach. Obecnie żyjemy w tak dogodnych czasach, że możemy właściwie wszystko wyczarować w swoich kuchniach, więc patrzę w przyszłość raczej optymistycznym okiem.

Najciekawsze w historii jest to, że można ją odkrywać na wielu szlakach. Pani Bockenheim postanowiła przyjrzeć się bliżej kulinarnym obyczajom naszych przodków. W końcu trzeba przyznać, że w Polsce panowała iście kuchenna rewolucja.

W średniowieczu spożywano na ogół skromnie i pobożnie, więc nie rozpieszczano podniebienia wykwintnymi potrawami. Sztuka kulinarna rozwijała...

Książka napisana sprawnie i ciekawie, jednak przedstawia obraz takiego zepsucia i zezwierzęcenia, że nie może być mowy o dobrym apetycie przy lekturze i o szacunku do
przodków.
Cóż było jak było, teraz trzeba wyciągać wnioski i nie zmuszać bliźnich do pijaństwa :)

Literacko jednak brakowało mi anegdot i humoru, ta szorstkość i suchość uczyniła pozycję jeszcze mniej, nomen omen, strawną :)

Książka napisana sprawnie i ciekawie, jednak przedstawia obraz takiego zepsucia i zezwierzęcenia, że nie może być mowy o dobrym apetycie przy lekturze i o szacunku do
przodków.
Cóż było jak było, teraz trzeba wyciągać wnioski i nie zmuszać bliźnich do pijaństwa :)

Literacko jednak brakowało mi anegdot i humoru, ta szorstkość i suchość uczyniła pozycję jeszcze mniej,...

Ciekawa, pięknie wydana książeczka o tym, co nasi przodkowie stawiali na stołach. A biesiadować potrafili z prawdziwym rozmachem.

Ciekawa, pięknie wydana książeczka o tym, co nasi przodkowie stawiali na stołach. A biesiadować potrafili z prawdziwym rozmachem.

Ciekawa i napisana z pasją książka o historii polskiej kuchni i biesiadowania - od czasów legendarnego króla Popiela po XX wiek.

Autorka opowiada o potrawach, jakie jadało się przy naszych stołach na przestrzeni stuleci, zarówno w najbogatszych, jak i najbiedniejszych domach. Przy okazji możemy prześledzić, jak zmieniało się menu i dlaczego.
Kamieniem milowym - jak powszechnie wiadomo - był przyjazd do Polski królowej Bony, która nie tylko przywiozła ze sobą nieznane u nas dotychczas warzywa, ale i starała się zmienić kulinarne przyzwyczajenia. Można ją uznać za prekursorkę zdrowej kuchni, opartej na roślinach i delikatnym mięsie. Niestety, moda na włoskie dania i produkty słabo się przyjmowała, gdyż przyzwyczajeni do tłustych i bardzo obfitych posiłków nasi rodacy nie chcieli przekonać się do "zieleniny".

Autorka pisze sporo o smakowych upodobaniach władców i innych znanych postaci historycznych. W ogóle przywołuje liczne anegdoty, wśród których nie brak i dramatycznych, i zabawnych zdarzeń.
Ciekawie przedstawia także tradycje świąteczne i to, jak z biegiem czasu i w zależności od regionu zmieniały się dania serwowane np. podczas Wigilii, Bożego Narodzenia, Wielkanocy, w czasie postu itp.

Osobny rozdział opowiada o powstawaniu pierwszych restauracji i kawiarni, o modzie na nie, ale i ich praktycznym charakterze.

Na końcu można zapoznać się z zapomnianymi przepisami, przyznam jednak, że większość raczej wzbudziła we mnie obrzydzenie niż zachęciła do gotowania - jakoś nie wyobrażam sobie, bym miała przyszykować, a potem jeszcze zjeść barani łeb faszerowany wnętrznościami i tym podobne "specjały".

Całość czyta się przyjemnie, z zainteresowaniem, a także z apetytem, gdyż nie brak tu barwnych opisów różnych smakołyków.

Ciekawa i napisana z pasją książka o historii polskiej kuchni i biesiadowania - od czasów legendarnego króla Popiela po XX wiek.

Autorka opowiada o potrawach, jakie jadało się przy naszych stołach na przestrzeni stuleci, zarówno w najbogatszych, jak i najbiedniejszych domach. Przy okazji możemy prześledzić, jak zmieniało się menu i dlaczego.
Kamieniem milowym - jak...

warto przeczytać

warto przeczytać

Słyniemy w świecie z biesiadowania. Warto przeczytać tę książkę by poznać własną tradycję

Słyniemy w świecie z biesiadowania. Warto przeczytać tę książkę by poznać własną tradycję

Lekki, prosty i przystępny język powoduje, że tę pełną ciekawostek i interesujących szczegółów książkę czyta się szybko i przyjemnie. Duża ilość ilustracji i ciekawostek. Polecam wszystkim zainteresowanym tematyką :)

Lekki, prosty i przystępny język powoduje, że tę pełną ciekawostek i interesujących szczegółów książkę czyta się szybko i przyjemnie. Duża ilość ilustracji i ciekawostek. Polecam wszystkim zainteresowanym tematyką :)

Ciekaawa opisująca upodobania kulinarne od czasów legendarnego Piasta, przez ucztę u Wierzynka,aż do czasów wspólczesnych.Warto przeczytać.

Ciekaawa opisująca upodobania kulinarne od czasów legendarnego Piasta, przez ucztę u Wierzynka,aż do czasów wspólczesnych.Warto przeczytać.