Bardzo rzadko zdarza mi się parskać śmiechem czytając książkę. Prawdę powiedziawszy ostatnio robiłam to tak dawno, że nie pamiętałam jak to jest.
Sadler pastwi się nad Francuzami i ich zwyczajami w uroczy sposób, wyśmiewając ich zadufanie i narosłe przez wieki zmutowane rytuały.
Na pewno ta książka nie poruszy szerokiego grona czytelników. Do tego trzeba lubić brytyjski humor i odkryć w sobie frankofila.
Wiele paryskich smaczków, wyciąganie najbardziej jaskrawych różnic między Europejczykami z kontynentu a wyspiarzami stanowią niezłą rozrywkę dla czytelnika.
Mnie najbardziej rozbawiła historia z pułkownikiem, czyli wielkim fromage, który był pierwszym francuskim marzeniem naszego bohatera. Inna bardzo dowcipna opowieść dotyczyła przygotowań, a także samego przejazdu przez Etoile. Ucieszny, swawolny, przezabawny opis obyczajów i postrzegania jednego narodu przez drugi.
Wszystkie nieporozumienia i perypetie (zdobywanie mieszkania, miejsca parkingowego czy dołączenie do klubu smakoszy) są udziałem bohatera, pracownika naukowego, który na rok wyjeżdża do Paryża, by tam nie tylko rozwijać się naukowo, ale przede wszystkim zakosztować prawdziwego kontynentalnego życia.
Będzie z tego wiele uciechy, kilka nieporozumień, a także mały romans z ognistą Francuską.
Nie jest to wielka literatura, ale nie ma ona nawet takich pretensji. Celne, w większości przypadków bezlitośnie obśmiane prawdy o ludziach i ich wyobrażeniach o sobie.
Książka na poprawienie humoru.


buchbuchbicher.blogspot.com

Bardzo rzadko zdarza mi się parskać śmiechem czytając książkę. Prawdę powiedziawszy ostatnio robiłam to tak dawno, że nie pamiętałam jak to jest.
Sadler pastwi się nad Francuzami i ich zwyczajami w uroczy sposób, wyśmiewając ich zadufanie i narosłe przez wieki zmutowane rytuały.
Na pewno ta książka nie poruszy szerokiego grona czytelników. Do tego trzeba lubić brytyjski...

Przeciętna. Do przeczytania na raz, nie porwała mnie.

Przeciętna. Do przeczytania na raz, nie porwała mnie.

Bardzo zawiodłam się na tej książce, ale nie jest zła

Bardzo zawiodłam się na tej książce, ale nie jest zła

Czytałam tą książkę bez większego zainteresowania. Liczyłam na dobry angielski humor, a dostałam w zamian parę wymuszonych historyjek, które nie były ani śmieszne, ani zabawne. Francuzi w tej książce jawią się jako ludzie pijący wino, chodzący na spotkania codziennie i jedzący egzotyczne dla innych potrawy. Chyba nie do końca taki był zamysł, by pokazać Francję jako kraj, który jest w Europie, ale jego kultura jest bardziej światowa i ciężko się w nim odnaleźć.
Męczące też były francuskie wstawki, ale rozumiem tego nie dało się uniknąć ze względu na to, że akcja działa się właśnie w tym kraju. Jednak można by się pokusić o przetłumaczenie wszystkich francuskich, a nie tylko tych bardziej skomplikowanych. Nie każdy czytelnik musi znać język francuski.
Generalnie, nie polecam.

Czytałam tą książkę bez większego zainteresowania. Liczyłam na dobry angielski humor, a dostałam w zamian parę wymuszonych historyjek, które nie były ani śmieszne, ani zabawne. Francuzi w tej książce jawią się jako ludzie pijący wino, chodzący na spotkania codziennie i jedzący egzotyczne dla innych potrawy. Chyba nie do końca taki był zamysł, by pokazać Francję jako kraj,...

Trzeba znać trochę Francję, żeby w pełni docenić tę przezabawną, inteligentnie napisaną książkę. Ale i bez tego - polecam jako świetną, relaksująca lekturę.

Trzeba znać trochę Francję, żeby w pełni docenić tę przezabawną, inteligentnie napisaną książkę. Ale i bez tego - polecam jako świetną, relaksująca lekturę.

Jestem rozczarowana.
Na początku muszę powiedzieć, że Francja jest moim ukochanym krajem. Znam jej kulturę, historię, mentalność Francuzów. Czytałam na temat tego państwa sporo, miałam okazję kilka razy je odwiedzić. Nie oczekiwałam więc zaskoczenia, ale przyjemnej lektury, która ugruntuje moją wiedzę, lub poszerzy ją o jakieś ciekawostki. Dostałam za to nudną powieść. Ciągnęła się niemiłosiernie. Odkładałam ją i do niej wracałam. Byłam jej posiadaczką, ale oddalam komuś innemu. Mimo że mam sporo książek o Francji, a o samym Paryżu przewagę, to jednak tej nie miałam potrzeby zatrzymać na dłużej. Nie jest jednak beznadziejna. Autor przytoczył kilka francuskich zwyczajów, parę razy napisał coś z humorem. Język też nie jest skomplikowany.
Zdecydowanie bardziej polecam serię "Merde" oraz inne książki S. Clarke, np. "Paryż na widelcu", który zrobił na mnie duże wrażenie i kilka razy wywołał uśmiech na mojej twarzy. Clarke też Anglik z pochodzenia, ale zdecydowanie przystępniej, ciekawej i zabawniej opisuje Francję niż M. Sadler.

Jestem rozczarowana.
Na początku muszę powiedzieć, że Francja jest moim ukochanym krajem. Znam jej kulturę, historię, mentalność Francuzów. Czytałam na temat tego państwa sporo, miałam okazję kilka razy je odwiedzić. Nie oczekiwałam więc zaskoczenia, ale przyjemnej lektury, która ugruntuje moją wiedzę, lub poszerzy ją o jakieś ciekawostki. Dostałam za to nudną powieść....

Chyba spodziewałam się czegoś innego, więcej ciekawostek, wskazania na charakterystyczne zachowania czy przywary mieszkańców GB. Momentami nuuuuda.

Chyba spodziewałam się czegoś innego, więcej ciekawostek, wskazania na charakterystyczne zachowania czy przywary mieszkańców GB. Momentami nuuuuda.

Książka w zabawny sposób opowiada jak autor przystosowuje się do zasad panujących w nowym dla siebie kraju-Francji. Bardzo rozbawił mnie opis jazdy samochodem po Place de l'Etoile :)

Książka w zabawny sposób opowiada jak autor przystosowuje się do zasad panujących w nowym dla siebie kraju-Francji. Bardzo rozbawił mnie opis jazdy samochodem po Place de l'Etoile :)

Jako (raczej mierna) studentka romanistyki całą serię uwielbiam. Zaczęłam oczywiście od środka, czyli od "Anglika na wsi", którego czystym przypadkiem i niezwykle szczęśliwym zrządzeniem losu dopadłam w Biedronce [sic!], ale potem bardzo szybko dokupiłam dwie pozostałe części i... Wydaje mi się, że nikt nie umie pisać o Francji tak, jak Anglicy. Wygląda na to, że "1000 lat wkurzania Francuzów" pozwoliło im zyskać dystans niezbędny do prawidłowego opisania tego wspaniałego, acz specyficznego narodu, posiadającego drażliwy charakter, wspaniałą kuchnię i dosyć wątpliwe zasady moralne. "Anglik w Paryżu" to doskonała lektura, jednak nie dla wszystkich. Serię docenią przede wszystkim te osoby, które Francję znają i co najmniej lubią, a przy tym mają zacięcie językoznawcze i niestraszne im są wszelkie lingwistyczne dygresje, które młodego romanistę będą cieszyć, a czytelnika "z zewnątrz" zwyczajnie nudzić. Mimo wszystko uważam, że warto dać Sadlerowi szansę. :)

Jako (raczej mierna) studentka romanistyki całą serię uwielbiam. Zaczęłam oczywiście od środka, czyli od "Anglika na wsi", którego czystym przypadkiem i niezwykle szczęśliwym zrządzeniem losu dopadłam w Biedronce [sic!], ale potem bardzo szybko dokupiłam dwie pozostałe części i... Wydaje mi się, że nikt nie umie pisać o Francji tak, jak Anglicy. Wygląda na to, że "1000...

Rozczarowanie...
Zakupiłam książkę ,ponieważ mi ją polecono jako zabawną ,lekką komedię...
Dla mnie nic śmiesznego.

Rozczarowanie...
Zakupiłam książkę ,ponieważ mi ją polecono jako zabawną ,lekką komedię...
Dla mnie nic śmiesznego.