"Barbara" to zbiór dwóch opowiadań napisanych przez szwedzkich pisarzy: Birgittę Trotzig i Larsa Gorlinga. Tytułowa Barbara jest młodą, zaledwie osiemnastoletnią kobietą, która od dwóch i pół roku jest żoną niemłodego już pastora o starotestamentarnym imieniu Abraham. Życie w związku z osobą duchowną, tak pełne wszelkich możliwych wyrzeczeń, zakazów i zasad jednak dalece odbiega od wyobrażeń młodej dziewczyny. Rozczarowana dziewczyna zaczyna szukać pocieszenia gdzie indziej. Kiedy mówi o tym mężowi, ten domyśla się, że dziecko nie jest jego. Swoją oziębłością wobec żony, Abraham doprowadza ją do rozstroju nerwowego. To zachowanie ma tragiczne konsekwencje dla całej rodziny.
Drugie opowiadanie to "Przygoda w branży wydawniczej". Z dość dużym humorem opowiada krótki epizod z życia przebywającego w więzieniu mężczyzny o nieznanym nawet imieniu(opis na okładce sugeruje wręcz, że zostało ono napisane na kanwie doświadczeń mającego kłopoty z prawem autora),który przez jakiś czas nielegalnie wydawał swoje książki w więzienia. Niezbyt skomplikowana fabuła, aczkolwiek czytało się bardzo przyjemnie.

"Barbara" to zbiór dwóch opowiadań napisanych przez szwedzkich pisarzy: Birgittę Trotzig i Larsa Gorlinga. Tytułowa Barbara jest młodą, zaledwie osiemnastoletnią kobietą, która od dwóch i pół roku jest żoną niemłodego już pastora o starotestamentarnym imieniu Abraham. Życie w związku z osobą duchowną, tak pełne wszelkich możliwych wyrzeczeń, zakazów i zasad jednak dalece...

Dwa opowiadania. Pierwsze, tytułowe, zaczyna się dobrze. Trochę latynoameryki w szwedzkim wydaniu. Potem nieco gorzej, autorka plącze się w swych obrazach, ale tu i ówdzie nadal oczarowuje. Sama historia z gatunku publicystyki społecznej - niedobrane małżeństwo, niby wymuszone przez młodziutką, niedojrzałą dziewczynę, starcie z kostycznymi zasadami, z zamkniętym umysłem. A wracając do stylu - może tak być musiało? Może skrzecząca rzeczywistość, o której pisze autorka, wymusiła obniżenie literackich lotów? Może tak właśnie należało napisać tę historię?
Co do opowiadania drugiego, to zawiera ono utrzymany w rzeczowym tonie opis pewnego przedsięwzięcia biznesowego prowadzonego w warunkach istotnego ograniczenia swobody. Boki zrywać.

Dwa opowiadania. Pierwsze, tytułowe, zaczyna się dobrze. Trochę latynoameryki w szwedzkim wydaniu. Potem nieco gorzej, autorka plącze się w swych obrazach, ale tu i ówdzie nadal oczarowuje. Sama historia z gatunku publicystyki społecznej - niedobrane małżeństwo, niby wymuszone przez młodziutką, niedojrzałą dziewczynę, starcie z kostycznymi zasadami, z zamkniętym umysłem. A...

Kto zestawił razem te dwa opowiadania?! Jedyne, co je łączy, to fakt, że są szwedzkie. Poza tym odbiegają od siebie zarówno pod względem treści (i to jak!),jak i stylu.
Jednak oba warte przeczytania. Nie polecam tylko czytać jednego za drugim, warto zrobić sobie przerwę. Tytułowe opowiadanie wprowadza w nostalgiczny, rozmarzony nastrój, a drugie brutalnie sprowadza na ziemię.

Kto zestawił razem te dwa opowiadania?! Jedyne, co je łączy, to fakt, że są szwedzkie. Poza tym odbiegają od siebie zarówno pod względem treści (i to jak!),jak i stylu.
Jednak oba warte przeczytania. Nie polecam tylko czytać jednego za drugim, warto zrobić sobie przerwę. Tytułowe opowiadanie wprowadza w nostalgiczny, rozmarzony nastrój, a drugie brutalnie sprowadza na ziemię.

Bardzo dobra przez opowiadania Larsa Görlinga - zabawne i świetne!
Na pewno warto zainteresować się bliżej twórczością człowieka, na podstawie którego książki powstał legendarny "491".

Bardzo dobra przez opowiadania Larsa Görlinga - zabawne i świetne!
Na pewno warto zainteresować się bliżej twórczością człowieka, na podstawie którego książki powstał legendarny "491".