Zazdroszczę osobom, którzy potrafią rzucić wszystko i wyruszyć w daleką podróż, z dala od utartych szlaków. A jeszcze bardziej zazdroszczę, gdy potrafią one przelać swoje wrażenia podróżnicze na papier. Pani Barbara to nietypowy globtroter; nie zważa na wiek (stąd żartobliwa babcia w tytule) i rozliczne przeszkody, po prostu odbywa podróż życia. Kontynent afrykański chyba słusznie uznawany jest za optymalny obszar, aby poczuć się niczym odkrywca z XIX wieku, zarazem bodaj najbardziej niebezpieczny. Bohaterka książki sama zresztą tego doświadczyła, nie tylko zmagając się z malarią, ale cudem przeżywając napad w trakcie podróży po Mali.
„(…) w pustyni i w puszczy” to druga część relacji, która osobiście jawi się jako nieco słabsza od pierwszego tomu, choć bardziej dramatyczny. Styl i sposób snucia opowieści momentami trochę schematyczny, razi też pewna pobieżność w opisach wyprawy, zwłaszcza gdy dokonać porównania z książkami Asów serii „Poznaj Świat”: Halik, Fiedler, Cejrowski. Ale z perspektywy czasu patrzę na tę publikację łagodniejszym okiem. I to niekoniecznie z powodu tradycyjnie bardzo ładnej, wręcz ekskluzywnej, szaty edytorskiej.

Zazdroszczę osobom, którzy potrafią rzucić wszystko i wyruszyć w daleką podróż, z dala od utartych szlaków. A jeszcze bardziej zazdroszczę, gdy potrafią one przelać swoje wrażenia podróżnicze na papier. Pani Barbara to nietypowy globtroter; nie zważa na wiek (stąd żartobliwa babcia w tytule) i rozliczne przeszkody, po prostu odbywa podróż życia. Kontynent afrykański chyba...

Druga część przygód Barbary Meder nie wciągnęła mnie aż tak bardzo jak pierwsza, czyli "Babcia w Afryce". Niestety książki podróżnicze opowiadające o kilku państwach na raz, mają taką wadę, że zazwyczaj poszczególne kraje opisane są dość powierzchownie. Mam wrażenie, że właśnie tego zabrakło mi w "Babci w pustyni i w puszczy". Uważam, że najciekawsze miejsca zostały zbyt szczegółowo omówione. Rozumiem, że autorka wybierała najlepsze przygody i to nimi dzieliła się z czytelnikiem. Ja chciałabym jednak więcej.

Czy dowiedziałam się z tej książki czegoś nowego o Afryce? Tak! Dodałam do mojej wirtualnej mapy miejsc do zobaczenia mnóstwo lokalizacji o których nie miałam najmniejszego pojęcia. Cieszę się, że Barbara Meder pokazała nam nie tylko turystyczne atrakcje, ale przede wszystkim spotkania z tamtejszą ludnością. Zdjęcia ciekawie wypełniły przestrzeń, choć kilkukrotnie zabrakło mi ukazania na fotografii tego, o czym wspominała pisarka w tekście. Cieszę się, że zdjęcia były mniej więcej podpisane, bo tego brakowało mi w pierwszej części jej przygód.

Druga część przygód Barbary Meder nie wciągnęła mnie aż tak bardzo jak pierwsza, czyli "Babcia w Afryce". Niestety książki podróżnicze opowiadające o kilku państwach na raz, mają taką wadę, że zazwyczaj poszczególne kraje opisane są dość powierzchownie. Mam wrażenie, że właśnie tego zabrakło mi w "Babci w pustyni i w puszczy". Uważam, że najciekawsze miejsca zostały zbyt...

Druga część podróży Barbary Meder po Afryce. Autorka pokazuje czytelnikom zarówno dobre jak i ciemne strony kontynentu. Możemy przeczytać o wielkodusznych ludziach oraz o takich, z którymi nigdy nie chcielibyśmy mieć do czynienia. Spojrzenie dojrzałego człowieka na podróżowanie, problemy i szanse Afrykanerów.

Druga część podróży Barbary Meder po Afryce. Autorka pokazuje czytelnikom zarówno dobre jak i ciemne strony kontynentu. Możemy przeczytać o wielkodusznych ludziach oraz o takich, z którymi nigdy nie chcielibyśmy mieć do czynienia. Spojrzenie dojrzałego człowieka na podróżowanie, problemy i szanse Afrykanerów.

Ksiazka niestety byla wielkim rozczarowaniem. Podroze niewatpliwie ciekawe, jednak styl ich opisania bardzo toporny, ciezki do przetrawienia, troche na poziomie wypracowania szkolnego a nie ksiazki podrozniczej. Jak na Biblioteczke Poznaj Swiat - bardzo to kiepskie. Nie wciagnelo mnie - glowna bohaterka i narratorka zarazem irytujaca i dodatkowo mialam wrazenie, ze nie opisuje tego co naprawde ciekawe w odwiedzanych miejscach. Nie polecam. Jedna gwiazdka za zdjecia.

Ksiazka niestety byla wielkim rozczarowaniem. Podroze niewatpliwie ciekawe, jednak styl ich opisania bardzo toporny, ciezki do przetrawienia, troche na poziomie wypracowania szkolnego a nie ksiazki podrozniczej. Jak na Biblioteczke Poznaj Swiat - bardzo to kiepskie. Nie wciagnelo mnie - glowna bohaterka i narratorka zarazem irytujaca i dodatkowo mialam wrazenie, ze nie...

Niby przeczytane, chociaż nie do końca... Spodziewałam się, że zachwycę się opowieściami Barbary Meder, a tymczasem książka w ogóle mnie nie wciągnęła - jak dla mnie zbyt sucha relacja, chociaż dla autorki przeżycia były ekscytująca, to jednak nie potrafiła tych emocji przenieść na papier. Zdecydowanym plusem są wspaniałe zdjęcia i opis trudno dostępnych miejsc, ale niestety czegoś w tej książce zabrakło.

Niby przeczytane, chociaż nie do końca... Spodziewałam się, że zachwycę się opowieściami Barbary Meder, a tymczasem książka w ogóle mnie nie wciągnęła - jak dla mnie zbyt sucha relacja, chociaż dla autorki przeżycia były ekscytująca, to jednak nie potrafiła tych emocji przenieść na papier. Zdecydowanym plusem są wspaniałe zdjęcia i opis trudno dostępnych miejsc, ale...

Ta część opowieści z podróży po Afryce jest moim zdaniem ciekawsza niż pierwsza. Przede wszystkim jest tu więcej zwiedzanych krajów, więcej się dzieje, narracja też w niektórych przypadkach przyspiesza. A pod koniec, książka zmienia się na coś w rodzaju powieści sensacyjnej.
Oczywiście nie mogło tu zabraknąć opisów niezliczonych dyskusji z tubylcami (mniej lub bardziej ciekawych) i mnóstwa nazwisk. Ta część podróży po Afryce pokazuje również jej ciemne strony (odmiennie niż to było w części pierwszej, nie ma tu już tego "hurra optymizmu".
W każdym razie pozycja warta jest przeczytania bo pokazuje, że "stary człowiek i może". I dodatkowo są tu bardzo ładne fotografie.

Ta część opowieści z podróży po Afryce jest moim zdaniem ciekawsza niż pierwsza. Przede wszystkim jest tu więcej zwiedzanych krajów, więcej się dzieje, narracja też w niektórych przypadkach przyspiesza. A pod koniec, książka zmienia się na coś w rodzaju powieści sensacyjnej.
Oczywiście nie mogło tu zabraknąć opisów niezliczonych dyskusji z tubylcami (mniej lub bardziej...

Czy babcie mogą podróżować?
Czy babcie mogą podróżować? Czy babcie mogą spełniać swoje marzenia? Na te pytania w swojej książce odpowiada Basia Meder. Na te pytania odpowiada również, całym swoim życiem, moja całkiem prywatna babcia, która wśród moich bliższych znajomych jest już legendą. Otóż mam babcię podróżniczkę i jestem z tego dumna. Mało tego - to dzięki niej i we mnie rozwija się podróżniczka - taka ambicja - prześcignąć babcię, która zobaczyła niemal cały świat.

Okazuje się, że nie tylko w mojej rodzinie żyją złaknione przygód kobiety; w swojej książce mówi o tym wspomniana już Basia Meder. Kobieta przed sześćdziesiątką, która postanawia spełnić marzenie i zobaczyć, co słychać w Afryce. Rezultat to dwie książki "Babcia w pustyni i w puszczy" oraz przeze mnie nieczytana "Babcia w Afryce" (radzę zacząć od tej drugiej, bo podobno jest pierwszą częścią).

Od dopiero kilku lat jestem fascynatką literatury podróżniczej i niemal każdą pozycję pochłaniam z niesłabnącym zainteresowaniem. Jak jest z "Babcią w pustyni i w puszczy"? Może nie porwała mnie tak, jak np. "Moja Afryka" Kingi Choszcz, ale to też książka o Afryce, więc i przyjemność z lektury się znalazła.
Brakowało mi zatrzymania się, głębszego opisu. Taka pobieżność w pewnym momencie zaczyna irytować. Afryka jest olbrzymim lądem z olbrzymią mieszanką kultur. Autorka opisuje je dość pobieżnie. Narzuca się też schemat, w który wpadła. Przyjazd do kraju, kilka poznanych osób, zakwaterowanie w hotelu i wyjazd. To części powtarzające się w całej książce, a przez to samo czytanie zaczyna nieco nużyć. Czytacz ożywi się może podczas opisu pierwszej przejażdżki motocyklem oraz na końcu, gdy autorka opisuje mrożącą krew w żyłach historię ucieczki przed bandytami terroryzującymi turystkę i okoliczne wioski. Zresztą skutki tego napadu zmuszają autorkę do przerwania podróży po Afryce. Australijska babcia jednak wraca po kilku latach, by dokończyć to, co zaczęła. Zwiedza wówczas Maroko. Lecz w ostatniej części książki znowu schemat się powtarza i czytający popada w półsen.

Dużym plusem są zamieszczone w tym wydaniu zdjęcia. Żałuję, że treść nie jest choć w połowie tak dobra. I to nie tylko ta schematyczność i pobieżność odstrasza. Autorka bardziej skoncentrowała się na sobie jako podróżniczce. Czytując literaturę podróżniczą, wychodzę zazwyczaj z założenia (i stąd też moje nastawienie takie, a nie inne),że autor - podróżnik nie jest w danej książce najważniejszy. Jego osoba schodzi na dalszy plan lub jest jedynie okiem na inne światy. I tego zabrakło u Meder. Szkoda.

Niemniej miałam jedną refleksję na koniec - otóż, Basia Meder, czy moja prywatna babcia pokazują coś bardzo ważnego - każdą barierę można pokonać, gdy się marzeniom wychodzi naprzeciw i to jest istotne w tej książce, abstrahując już od nudnej narracji. Nikt nie odbierze Meder tego, że zdobyła się na nie lada wyczyn, całkiem odważnie sięgając po marzenia.

Recenzja opublikowana również: http://polskowienie.blogspot.com/

Czy babcie mogą podróżować?
Czy babcie mogą podróżować? Czy babcie mogą spełniać swoje marzenia? Na te pytania w swojej książce odpowiada Basia Meder. Na te pytania odpowiada również, całym swoim życiem, moja całkiem prywatna babcia, która wśród moich bliższych znajomych jest już legendą. Otóż mam babcię podróżniczkę i jestem z tego dumna. Mało tego - to dzięki niej i we...

Bez szału, książka niestety nie wciąga.
Czytałam trochę na siłę, piękne zdjęcia ratowały sytuację.

Bez szału, książka niestety nie wciąga.
Czytałam trochę na siłę, piękne zdjęcia ratowały sytuację.

Lubię sobie czasem zrobić przerywnik na coś innego - i tak właśnie było za sprawą Babci ciekawie ujęte jej podróże lekko się czytadło. Polecam

Lubię sobie czasem zrobić przerywnik na coś innego - i tak właśnie było za sprawą Babci ciekawie ujęte jej podróże lekko się czytadło. Polecam

+!

+!