'Upiór rodu Canterville'ów' to łącząca w sobie dwa opowiadania książka, będąca bardziej próbą zabawy formą niż dojrzałym tekstem wybitnego pisarza. Paranormalność w tych dwóch historiach gra raczej drugą rolę, stawiając na pierwszy plan niezbyt rozbudowaną emocjonalność postaci.

Pierwsze, a zarazem tytułowe opowiadanie przenosi nas do nawiedzonego zamku – Canterville Chase – zakupionego przez ministra Stanów Zjednoczonych, pana Hirama B. Otisa, który zakupił go świadomie z zawartością całego inwentarza, łącznie z upiorem. Przytoczony upiór, morderca własnej żony, będący od setek lat postrachchem tego miejsca szybko doświadcza jednak, że Amerykanie to nie ci sami ludzie co przesądni Anglicy i duchy im nie straszne. Staje się on obiektem śmieszności wśród domowników, którzy sami zaczęli robić mu kawały, odwracając standardową konwencję tego typu historii. Naszemu rozpaczonymu duchowi przychodzi na ratunek młodziutka Virginia, pokazując mu, że zawsze jest właściwy moment na odkupienie swoich win.

Uogólniając jest to króciutka, ale zarazem wciągająca historia o tym, że zło zawsze do nas wraca niezależnie od tego kim lub czym jesteśmy z ciekawym przełamaniem panujących reguł tego rodzaju powieści, jak na tamte czasy. Dzisiaj to niestety chyba za mało żeby zaimponować czytelnikowi

Drugie opowiadanie (już dużo lepsze) jest z kolei historią o Lordzie Arturze, mającego sposobność poznania na ostatnim przyjęciu u Lady Windermer Pana Podgersa – jej osobistego Chiromantę – który wywróżył mu z ręki mord. Ta wizja tak pochłonęła Lorda Artura, że w obronie czystości swojej narzeczonej za wszelką cenę dąży do jej spełnienia jeszcze przed zaślubinami.

Myślę, że Oscar Wilde chciał nam przekazać, że niezależnie od tego jak piękną by fasadę tytułami i bogactwem człowiek stworzył, to nadal kieruje nim ułomna natura ludzka. W tym przypadku akurat widzimy świat oczami człowieka 'zdroworozsądkowego', tak zaślepionego miłością, że jest w stanie zrobić dla niej wszystko, pokazując tym samym, że ludzie są zdolni do najgorszego jeśli tylko znajdą osobiste moralne usprawiedliwienie dla swoich czynów.

'Upiór rodu Canterville'ów' to łącząca w sobie dwa opowiadania książka, będąca bardziej próbą zabawy formą niż dojrzałym tekstem wybitnego pisarza. Paranormalność w tych dwóch historiach gra raczej drugą rolę, stawiając na pierwszy plan niezbyt rozbudowaną emocjonalność postaci.

Pierwsze, a zarazem tytułowe opowiadanie przenosi nas do nawiedzonego zamku – Canterville...