Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) współczucie budzi się dopiero w chwili, gdy rozpoznajemy siebie w drugim człowieku, gdy uświadamiamy sobie, iż wszystko co dotyczy innego człowieka, może się przydarzyć również nam, dokładnie z taką samą siłą, z taką samą brutalnością.
Dopiero, gdy uświadamiamy sobie, że nic nas nie chroni, że możemy upaść równie nisko - wyłącznie wtedy - może się obudzić współczucie. Współczucie to nic innego jak strach o siebie.

To dzisiaj. Dzisiaj coś mogłoby się wydarzyć. Coś ważnego. Coś, co odwróciłoby bieg jej życia, rozdzielająca kropka, cezura zapisana od kilku tygodni w jej kalendarzu czarnym atramentem. Jakieś wielkie wydarzenie wyczekiwane niczym ratunek na pełnym morzu.

Być może tamtego dnia zrozumiał, że miedzy nimi nic nie zdoła przetrwać ani się rozwinąć, nic nie zdoła rozkwitnąć i nabrać głębi, i że będą tak trwać nieruchomo, na miękkiej powierzchni wygasłych romansów. Być może tamtego dnia powiedział sobie, że kiedyś będzie miał dość sił, by się z tego wyplątać i nigdy nie oglądać za siebie.

Ludzie, których miłość jest większa, niż uczucie otrzymywane w zamian, w końcu zawsze stają się ciężarem.

Ludzie, których miłość jest większa niż uczucie otrzymywane w zamian, w końcu zawsze stają się ciężarem.

Rana zadana przez miłość zawiera w sobie wszystkie milczenia, porzucenia, żale, wszystko to z biegiem lat się kumuluje, tworząc ogólny nieokreślony ból. Rana zadana przez miłość niczego wszak nie obiecuje: ani potem, ani gdzie indziej.