Czarno-biały wyciskacz łez.























Heavy spoiler






























Historia niewidomej dziewczyny z nizin społecznych byłaby ciekawa, gdyby nie przewidywalne, kaznodziejskie do bólu zakończenie, gdzie mamy dobrego murzyna i złych white trashów, którzy pewnie go zlinczują. Część opisująca toksyczne warunki, w jakich chowa się gówna bohaterka są dobrze opisane, reszta to identity politics udająca książkę, niestety.

Czarno-biały wyciskacz łez.























Heavy spoiler






























Historia niewidomej dziewczyny z nizin społecznych byłaby ciekawa, gdyby nie przewidywalne, kaznodziejskie do bólu zakończenie, gdzie mamy dobrego murzyna i złych white trashów, którzy pewnie go zlinczują. Część opisująca toksyczne warunki, w jakich chowa się gówna bohaterka są...

Często adoptuje niechciane książki gdyż nadeszły takie czasy gdy nawet biblioteki wyzbywają się starych wydawnictw, a przecież wśród nich jest wiele wartościowych pozycji, tak jak np "Skrawek błękitu". Nie jest to może arcydzieło gatunku, ale porusza trudną tematykę- większość postaci w niej występujących to totalna patologia, a jedyna pozytywną postać to...i tu mógłby być spoiler, ale każdy kto zna oscarową ekranizację "W cieniu dobrego drzewa "(1965) i wie kto zagrał główną rolę może się domyślić consensusu całej tej opowieści. Mimo małej objętości przez całe zło, które występuje w tej powieści nie da się przeczytać jej na jeden raz, mimo wszystko polecam, gdyż Tak jak główna bohaterka tak i my możemy symbolicznie otworzyć oczy..

Często adoptuje niechciane książki gdyż nadeszły takie czasy gdy nawet biblioteki wyzbywają się starych wydawnictw, a przecież wśród nich jest wiele wartościowych pozycji, tak jak np "Skrawek błękitu". Nie jest to może arcydzieło gatunku, ale porusza trudną tematykę- większość postaci w niej występujących to totalna patologia, a jedyna pozytywną postać to...i tu mógłby być...

Na wstępie mała dygresja. Książkę czytałam po raz pierwszy jakieś 25 lat temu, do tej pory pamiętałam niektóre fragmenty, tak się we mnie wpisała. Bardzo chciałam ją przeczytać jeszcze raz, niestety nie pamiętałam tytułu. Ale...jedno zdjęcie na IG okładki, moje pytanie do jego autorki, czy główna bohaterka...i tak, to jest to! Niesamowicie się cieszę, że ją zdobyłam , przeczytałam, a teraz się mogę podzielić wrażeniami.
Sleena to młoda dziewczyna mieszkająca wraz ze swoją matką i dziadkiem. Na co dzień sprząta, gotuje, pierze, zajmuje się matką i dziadkiem. Również pracuje zarobkowo nawlekając korale. Sleena lubi kolor czerwony, kocha kolor błękitny, nienawidzi czarnego. Jej życie pogrążone jest w ciemności, zarówno tej zewnętrznej, jak i tej duchowej. I pomimo czerni jaka ją zewsząd otacza, Sleena ma serce błękitne.
Gordon. Tajemniczy mężczyzna. Pomocny, ujmujący, mądry. Poznaje Sleenę i odnoszę wrażenie, że od razu rozpoznaje w niej to, czego ona w sobie zobaczyć nie potrafi. Gordon uczy ją pić kawę, pomaga nawlekać korale, wywraca do góry nogami jej pojęcie o kolorach.
Rose-ann. Bardzo barwna postać, matka Sleeny. Wywołująca masę emocji, głownie tych negatywnych. I Dziadek - ta postać we mnie wywołuje huśtawkę uczuć, z góry na dół, na dół do góry...lecimy.
"Skrawek błękitu" to dla mnie ponadczasowa historia o tolerancji. O jej ogromie i braku. O stereotypach i mocy słów. Słów, które tną pozostawiając blizny. Słów, które mają magiczną moc uzdrawiana, zmieniania barw, naprawiania tego, co zostało nimi zniszczone. I o bólu miłości. Bardzo udany powrót.
"Nie staraj się być uprzejmy! Nigdy nie mów nieprawdy, jeśli dotyczy ona uczuć.., myśli ..,czy kolorów. Bo czyż nie zdarza się, że uprzejmość staje się okrucieństwem?"

Na wstępie mała dygresja. Książkę czytałam po raz pierwszy jakieś 25 lat temu, do tej pory pamiętałam niektóre fragmenty, tak się we mnie wpisała. Bardzo chciałam ją przeczytać jeszcze raz, niestety nie pamiętałam tytułu. Ale...jedno zdjęcie na IG okładki, moje pytanie do jego autorki, czy główna bohaterka...i tak, to jest to! Niesamowicie się cieszę, że ją zdobyłam ,...

DZIEWCZYNA O CZYSTYM SERCU

2 lata temu napisałam:
Długo szukałam tej książki, gdyż czytałam ją dawno temu, a nie mogłam sobie przypomnieć tytułu. Czytałam ją 2 razy z kilkuletnim odstępem czasu i za każdym razem rozdzierała moje serce i mimo, że minęło wiele lat nigdy jej nie zapomnę.

Dziś, gdy już posiadam ją na własność przeczytałam ją po raz trzeci i nic nie straciła ze swojego piękna. Nigdy nie straci. Piękna, bolesna. Piękna. I jeszcze raz piękna.
"Długie i krótkie łodygi lotosu
Zgotuj na powitanie.
Z dzwoneczkami, bębenkami czekaj
Dziewczęcia o czystym sercu."

DZIEWCZYNA O CZYSTYM SERCU

2 lata temu napisałam:
Długo szukałam tej książki, gdyż czytałam ją dawno temu, a nie mogłam sobie przypomnieć tytułu. Czytałam ją 2 razy z kilkuletnim odstępem czasu i za każdym razem rozdzierała moje serce i mimo, że minęło wiele lat nigdy jej nie zapomnę.

Dziś, gdy już posiadam ją na własność przeczytałam ją po raz trzeci i nic nie straciła...

Siedząc przed komputerem czekając na koniec aukcji, czułam się jak strzelec stojący na stanowisku, czekający na komendę, pełen napięcia, podniecony.
Ja klikająca myszką w ostatniej sekundzie i on mierzący do celu, wstrzymujący oddech i naciskający spust - te same emocje - uwierzcie.
Nie było innej drogi aby zdobyć tę książkę wydaną w 1973 roku. Więc powalczyłam i zdobyłam. Kiedyś rzuciła mi się w oczy tutaj na portalu, ktoś wymienił ją ze względu na główną bohaterkę. I ja naiwna, oczami wyobrażni swej, widziałam urzekający romans z happy endem.
Dostałam historię oblanej kwasem niewidomej Seliny, której wpojono bardzo wiele - od tego, że jest bezwartościową szkaradą do nietolerancji rasowej.
Staram się jak mogę napisać coś ładnie i składnie, ale uwierzcie mi, że na samo wspomnienie matki prostytutki, która wyznaczyła Selinie rolę "atrakcji" w jej przyszłym burdelu, wszystko się we mnie burzy. Dziadek alkoholik, ciągłe kłótnie, bicie, poniżanie, gwałt, wszystko we mnie krzyczy!
Opowiedzenie tego przez, mimo wszystko, niewinną osiemnastolatkę, zamkniętą przez większość życia w domu, czytanie o jej emocjach, uczuciach, doznaniach...zrobiło ze mnie miazgę.
Ogrom okrucieństwa przez chwilę rozjaśnia poznany w parku mężczyzna. Ale czy nowe emocje jakie Gordon w niej budzi mają szanse wygrać z tymi wszczepianymi od dzieciństwa?
Niezapomniana historia o (nie)tolerancji.

Siedząc przed komputerem czekając na koniec aukcji, czułam się jak strzelec stojący na stanowisku, czekający na komendę, pełen napięcia, podniecony.
Ja klikająca myszką w ostatniej sekundzie i on mierzący do celu, wstrzymujący oddech i naciskający spust - te same emocje - uwierzcie.
Nie było innej drogi aby zdobyć tę książkę wydaną w 1973 roku. Więc powalczyłam i zdobyłam....

Książę przeczytałam w formie audiobooka podczas pieszych powrotów z pracy. Podobała mi się i z każdym rozdziałem byłam ciekawa jak rozwinie się historia bohaterki. Zakończenie było dla mnie zaskoczeniem i muszę przyznać że czułam lekki niedosyt że to już koniec, tak po prostu koniec.

Książę przeczytałam w formie audiobooka podczas pieszych powrotów z pracy. Podobała mi się i z każdym rozdziałem byłam ciekawa jak rozwinie się historia bohaterki. Zakończenie było dla mnie zaskoczeniem i muszę przyznać że czułam lekki niedosyt że to już koniec, tak po prostu koniec.

Zekranizowana pt. W cieniu dobrego drzewa .

Zekranizowana pt. W cieniu dobrego drzewa .

Początkowo irytowała mnie główna bohaterka, wydawała mi się, mimo całkiem silnej osobowości, mocno przecukrzona. Pomyślałam "kolejna mimoza ratowana przez księcia". Zakończenie jednak absolutnie wyrównało mi ten rys postaci i znacznie podniosło ocenę książki. Jest niebanalnie i refleksyjnie.

Początkowo irytowała mnie główna bohaterka, wydawała mi się, mimo całkiem silnej osobowości, mocno przecukrzona. Pomyślałam "kolejna mimoza ratowana przez księcia". Zakończenie jednak absolutnie wyrównało mi ten rys postaci i znacznie podniosło ocenę książki. Jest niebanalnie i refleksyjnie.

Jako dziewczynka nie raz oglądałam film "W cieniu dobrego drzewa" z rewelacyjnym Sidneyem Poitier. Kiedy dowiedziałam się, że u moich rodziców na półce stoi książka, na podstawie której napisano scenariusz, nie mogłam po nią nie sięgnąć.
Jest równie wzruszająca jak film, choć bardziej smutna. Teraz wracam do obydwu...

Jako dziewczynka nie raz oglądałam film "W cieniu dobrego drzewa" z rewelacyjnym Sidneyem Poitier. Kiedy dowiedziałam się, że u moich rodziców na półce stoi książka, na podstawie której napisano scenariusz, nie mogłam po nią nie sięgnąć.
Jest równie wzruszająca jak film, choć bardziej smutna. Teraz wracam do obydwu...

Piękna, smutna, ponadczasowa ...

Piękna, smutna, ponadczasowa ...